کنترل غلظت نهایی اتانول در سیستم بیوراکتور تغذیه شده دسته ای به روش کنترل پیش بین غیر خطی

بیوراکتور دستگاهی است که برای رشد ترکیبات زنده ای از قبیل باکتری ها یا مخمر که در تولید بیولوژیکی موادی از قبیل داروها، پادتن ها یا واکسن ها یا برای تبدیل بیولوژیکی پسماندهای ارگانیک مورد استفاده قرار می گیرد. فرایند مورد بررسی در حال حاضر در این پژوهش، از نوع saccharomyces cerevisiaeدر یک راکتور تغذیه شده دسته ای هوازی است که در آن در بازه های زمانی خاصی از زمان تخمیر زیرلایه به درون بیوراکتور تزریق می گردد و در پایان زمان تخمیر محصول فرآیند از سیستم جمع آوری می شود. در این فرایند سیستم ابتدا از گلوکز به عنوان زیرلایه اصلی استفاده می کند ولی زمانی که گلوکز به اتمام رسید سیستم از اتانول به عنوان زیرلایه ثانویه استفاده می کند و به این ترتیب فرایند با استفاده از اتانول به عنوان زیرلایه به کار خود ادامه می دهد. مصرف اتانول از موارد نامطلوبی است که در فرایند تغذیه دسته ای می توان با تغذیه در زمانهای خاص، از وقوع آن جلوگیری کرد. اما اینکه تغذیه در چه زمانی و با چه کیفیتی صورت گیرد تا حداکثر اتانول موجود در محیط حاصل شود، مسئله ای است که دراین پایان نامه با استفاده از کنترل پیش بین و روش یادگیری تقویتی گسسته مطرح و حل می گردد. به این ترتیب هدف رسیدن به حداکثر میزان اتانول در بیوراکتور با استفاده از کنترل پیش بین است. جهت استفاده از این سیستم کنترل مدل غیرخطی معمول بیوراکتور استفاده گردیده. سپس یک مدل فازی جهت توصیف و تخمین این فرایند ایجاد می شود. و این فرایند توسط کنترل پیش بین غیر خطی کنترل می گردد.