بررسی رابطه میان استفاده از راهبردهای یادگیری و خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره دبیرستان منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 91 - 1390

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه خودپنداره تحصیلی با راهبردهای یادگیری دانش آموزان بوده است. روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 91 ـ 1390 است و حجم نمونه 300 نفر تعیین شده و روش نمونه گیری خوشه ای بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه راهبردهای یادگیری پینتریچ و همکاران (1991) و آزمون خودپنداره تحصیلی دلاور (1380) بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش همبستگی پیرسون، و رگرسیون چند متغیره برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. تحلیل نتایج نشان داد که که راهبرد یادگیری 634/0 واریانس خودپنداره تحصیلی را پیش بینی می کند. با توجه به معنادار بودن رابطه بین متغیرهای پیش بین (راهبرد یادگیری) و متغیر ملاک (خودپنداره تحصیلی)، نتایج برآورد مدل معنادار در جدول ضرایب رگرسیون نشان می دهد که ضرایب تأثیر متغیر راهبرد شناختی ( 246/. b=)، راهبرد فراشناختی ( 213/.= b)، برآورد می شود که این متغیرها می توانند تغییرات مربوط به خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان را به صورت مثبت پیش بینی کنند که نشانگر رابطه مثبت خرده مقیاس های راهبرد شناخت و راهبرد فراشناخت با متغیر خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان است. تحلیل همبستگی پیرسون نیز نشان داد که با اطمینان 95% اطمینان می توان گفت بین استفاده از راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه رابطه معنادار وجود دارد.