نقش مرکزیت اداری – سیاسی در توسعه منطقه ای با تاکید بر تقسیمات کشوری.منطقه مورد مطالعه استان کرمانشاه طی سالهای1385-1375

کشورها برای اداره فضا و سکونتگاههای مردمی و نیز اعمال فرمانروایی خود،ناگزیر از سازماندهی سیاسی فضا هستند.نحوه تقسیم قدرت بین مرکز و نواحی یک کشور و ناحیه بندی سیاسی درون کشوری منتج از نوع سیستم سیاسی آن کشور است،یعنی حکومت ها اعم از اینکه متمرکز،ناحیه ای یا فدرال باشند،سازماندهی فضاهای سیاسی داخلی شان متفاوت خواهد بود.سازماندهی نامناسب فضای درون کشوری و عدم توازن در منطقه بندی اداری – سیاسی،منجر به بروز مشکلاتی در امر توسعه می شود و کل کشور و همچنین درون مناطق را با توسعه نامتوازن روبه رو می کند.تقسیمات کشوری به عنوان سازماندهی فضایی اداری – سیاسی به منظور تسهیل در اعمال حاکمیت دولت، شیوه مدیریت و تصمیم گیری انجام می شود و از اهداف اصلی آن ایجاد بستر لازم برای رشد متوازن منطقه ای و جلوگیری از رشد نامتوازن مناطق مختلف درون کشور است، اما اگر سازماندهی سیاسی فضا با شاخص های علمی و منطقی انجام نشود مناطق مختلف درون کشور و درون استانی دچار رشد نامتوازن خواهند شد و عدم تعادل منطقه ای از نمودهای بارز آن خواهدبود.روش تحقیق پژوهش حاضر،روش توصیفی- تحلیلی می باشد و تکنیک های به کار برده شده مصاحبه هدفمند با استفاده از ابزار پرسشنامه و داده های ثانویه می باشند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از آن است که در استان کرمانشاه با موزاییکی و قطعه قطعه شدن استان روبه رو هستیم و ارتقاء سطوح سیاسی نقاط کمک شایانی به بسترسازی در امر توسعه نداشته است. کلید واژگان : تقسیمات کشوری،توسعه منطقه ای، استان کرمانشاه