بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی در ارتقاء بهره وری کل عوامل تولید بخش صنعت ایران 1388-1380

سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که مربوط به اعتماد گسترده است. سرمایه اجتماعی، همکاری در بین اعضای اجتماع را تسهیل می نماید، هزینه های مبادله را برای بنگاهها و مصرف کنندگان کاهش می دهد و اشاعه گسترده تری از دانش را فراهم می آورد. از سوی دیگر بهبود بهره وری به عنوان یکی از مهم ترین راهکارهای توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل مختلف شناخته شده و توفیق در تسریع روند بهبود بهره وری یکی از شرط های اصلی دست یابی به جایگاه مناسب در صحنه رقابت جهانی و افزایش رفاه زندگی مردم می باشد. در این تحقیق با مروری بر مفاهیم سرمایه اجتماعی و بهره وری به ارتباط این دو مقوله در بخش صنعت کشور ایران به دلیل اهمیت ویژه آن در اقتصاد کشور پرداخته شده است. در این پژوهش با استفاده از داده های تابلویی مربوط به بخش صنعت طی سال های 88-1380 و تخمین حداقل مربعات معمولی، به بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر سطح بهره وری گروه های صنعتی پرداخته شده است. از عوامل موثر بر بهبود بهره وری در الگوی برآورد شده عبارتند از: سرمایه اجتماعی، سرمایه انسانی، واردات و مخارج تحقیق و توسعه. نتایج تخمین در این پژوهش نشان می دهد که کاهش سرمایه اجتماعی و بهره وری کل عوامل تولید در بخش صنعت دارای تأثیر متقابل هستند. همچنین کاهش سرمایه اجتماعی دارای تأثیر منفی و معنی داری بر بهره وری دارد.