بازتاب اسطوره ی خورشید در شاهنامه ی فردوسی
پایان نامه
- نویسنده ندا نخجیرگان
- استاد راهنما رضا مصطفوی سبزواری شیرزاد طایفی
- تعداد صفحات: ۱۵ صفحه ی اول
- سال انتشار 1391
چکیده
شاهنامه جلوه گاه اسطوره های ایران و بازتاب نمادین آنهاست و فردوسی آنها را در اشعارش نمایانده است و پر از اسطوره هایی است که واقعیت های تاریخ کهن ایران را به گونه ای نمادین در خود نهفته دارد، یکی از این اسطوره ها، خورشید بوده است. این پایان نامه پژوهشی درباره ی « بازتاب اسطوره ی خورشید در شاهنامه ی فردوسی » است. خورشید چه در مقام یکی از ایزدان و چه در نقش خدای برتر ، همواره ستایش شده و نیایش های فراوانی برای آن وضع شده است. با مقایسه ی آنچه در متن های اوستایی و میانه و سایراسطوره های کهن درباره ی خورشید آمده است ؛ با اشعار شاهنامه ی فردوسی، می توان به این نتیجه رسید که منابع فردوسی در نظم شاهنامه از این باورها سرشار بوده است و گاه برابری این دانسته ها با باورِ دیگر ملّت ها ، انسان را به شگفتی وا می دارد. در این روند مطالعاتی سعی شده است که خوانندگان تا حدودی با موضوع آشنا شده و با افزایش آگاهی خود در این زمینه، سبب ارتقاءِ مطالعات بیشتر و فراگیرتر در شاهنامه گرانقدر فردوسی گردند.
منابع مشابه
شعر خاقانی وجلوه ی اسطوره ی خورشید در آن
آیین مهری ابتدا در ایران ظهور کرد و سپس در آسیای صغیر، سوریه و بین النهرین انتشار یافت. این آیین در طول زمان محو گردید و تنها جنبه ی تقدس آن در قالبی نمادین و اسطوره ای باقی ماند. خاقانی- شاعر مشهور قرن ششم- به سبب آن که مادرش نسطوری بود و هم به سبب آنکه ظاهراً در تاریخ ملل و مذاهب تبحری داشت، بیشتر از سایر شعرای فارسی زبان از آیین مسیح و عقاید نصاری (که متأثر از آیین میتراییسم بود) در شعر خویش...
متن کاملبررسی بازتاب شاهنامه ی فردوسی در فرهنگ عامه ی بختیاری
چکیده شاهنامه بی گمان از سرچشمه های فرهنگ باستانی ایرانی است که خود از اسطوره ها و تاریخ نوشته ونانوشته ی ما حکایت می کند . این اثر حماسی گران سنگ از دلاوری ها ، آیین ها و همه ی لایه های گونه گون زندگی اجتماعی ایرانیان از « دوره های ابتدایی » بخشی از روشنای تاریخی روایت ها دارد . به همین روی شاهنامه و فردوسی پیوسته آشکار و پنهان در نزد ایرانیان جایگاه کم نظیری داشته است. در این میانه ها مردما...
آیینهای سوگواری و مرثیه خوانی در شاهنامه ی فردوسی
در ایران باستان نیز همانند همهی ملتها مرثیهسرایی و عزاداری برای مردگان به شکلهای مختلف مرسوم بوده است. یکی از ارجمندترین منابع شناخت ما از آداب و رسوم ایرانیان کهن، کتاب ارزشمند شاهنامه است. فردوسی با استادی خاص خود آیینهای سوگواری را به تصویر کشیده است. سوگواران به خاطر از دست رفتگان، بیقراری و مویه میکردند، بر خاک میافتادند، موی و روی خود را میکندند و جامه بر تن را چاک میزدند. آیینه...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
نوع سند: پایان نامه
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023