مسئولیت مدنی عرضه کننده در مقابل مصرف کننده در حقوق ایران

در قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان مصوب1388و قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان خودرو 1386، ضمن تعریف عرضه کننده و مصرف کننده، به بیان حقوق بنیادین مصرف کننده که عبارتند از حق دسترسی به اطلاعات، حق آموزش، حق آزادی در انتخاب، حق برخورداری از محصول ایمن، حق تشکیل انجمن ها و سازمان های غیردولتی، حق دسترسی به مراجع حل اختلاف پرداخته شده است که شیوه های جبران خسارت در صورت عدم رعایت تعهد به دادن کالا یا خدمت سالم نیز عنوان شده است.در این قوانین نیز مسئولیت محض برای عرضه کننده متخلف پیش بینی شده است که این موضوع گام مثبتی برای حمایت از حقوق مصرف کننده می باشد. شرایط تحقق مسئولیت مدنی عرضه کننده در مقابل مصرف کننده عبارت است از1-وجود ضرر2- فعل زیانبار3- رابطه سببیت. می توان مسئولیت مدنی عرضه کننده را بر مبانی موجود در فقه و حقوق موضوعه توجیه کرد. پس از طرح کلیه مبانی با وجود دلایلی، می توان گفت مبنای مسئولیت مدنی عرضه کننده در مقابل مصرف کننده، مسئولیت محض می باشد. شرایط اعمال مقررات حمایتی به نفع مصرف کننده عبارتند از: 1- وجود مصرف کننده 2- وجود عرضه کننده کالا و خدمات 3- رضایت به مصرف با موضوع کالا و خدمات. مبانی جبران خسارت توسط عرضه کننده عبارتنداز: 1-جبران خسارت بر مبنای مسئولیت پیش قراردادی،2-جبران خسارت بر مبنای مسئولیت قراردادی و 3-جبران خسارت در صورت فقدان قرارداد. راهکارهای دولت در راستای حمایت از حقوق مصرف کننده، علاوه بر تصویب قوانینی در این خصوص، تشویق و تقدیر از عرضه کنندگان متعهد است و برای عرضه کنندگان متخلف نیز مجازاتهایی همچون مقررات کیفری و تأمینی، اقدامات تأمینی و بازدارنده و مجازات های مقرر در قانون مسئولیت مدنی پیش بینی شده است.