کاهش درهم تنیدگی کوانتومی سیاه چاله های گاوس- بونه با ابعاد بالاتر

در این پژوهش درهم تنیدگی کوانتومی در حضور سیاه چاله گاوس- بونه با ابعاد بالاتر برای میدان اسکالر و میدان دیراک بررسی می شوند. فرض می شود دو ناظر لخت آلیس و باب یک حالت درهم تنیده کلی را در لحظه همزمانی به اشتراک می گذارند. پس از آن ناظر باب برای پرهیز از سقوط در سیاه چاله شتابدار شده و در چارچوب نالخت قرار می گیرد. این در حالی است که ناظر آلیس همچنان لخت باقی مانده و به سمت سیاه چاله سقوط آزاد می کند. در این بررسی ها ناظر باب پس از شتابدار شدن در دو موقعیت نزدیک و دور از افق سیاه چاله قرار دارد. هنگامی که ناظر شتابدار دور از سیاه چاله باشد دمای هاوکینگ را ثبت می کند. درحالی که اگر ناظر مذکور در همسایگی افق رویداد باشد شتاب آن شتاب ویژه بوده و بنابراین باب دمای تولمن را ثبت خواهد کرد. از این رو دمای تولمن و دمای هاوکینگ برای سیاه چاله بعد چهار و ابعاد بالاتر از آن به دست آورده می شود. نظریه لاولاک مطالعه فضا زمان با ابعاد بالاتر را ممکن می سازد. با بررسی لاگرانژین لاولاک عبارت گاوس بونه آشکار می شود. پس از طی این روند سنجه های نگاتیویته و نگاتیویته لگاریتمی برای سیستم های بوزونی و فرمیونی اندازه گیری شده و درهم-تنیدگی کوانتومی به صورت تابعی از بعد فضا زمان، شعاع افق رویداد و ثابت گاوس- بونه بررسی می گردد. در این پژوهش همچنین تقریب تک بسامدی در نظر گرفته نمی شود. بنابراین به تعریف مدهای آنرو و ارتباط آن با مدهای مینکوفسکی و ریندلری می پردازیم. در پایان کمیت اطلاع رسانی متقابل را برای هر دو سیستم بوزونی و فرمیونی اندازه گیری شده و رفتار آن بر حسب دمای هاوکینگ مطالعه می شود.