بررسی نحوه ی اصلاح الگوی بارگذاری لرزه ای آیین نامه ای با رویکرد تعینی و احتمالاتی

در حال حاضر، مبنای طراحی سازه هایی که بر اساس آیین نامه های لرزه ای طراحی می شوند مقاومت یا نیرو (برش پایه) می باشد. با این حال در سال های اخیر، روند آیین نامه های مبتنی بر طراحی عملکردی، در حال تغییر از طراحی بر اساس نیرو به طراحی بر اساس جابجایی می باشد. در این تحقیق نحوه بهینه سازی قاب های مهاربند برون محور، هم محور و خمشی فولادی با استفاده از تئوری تغییرشکل های یکنواخت توضیح داده شده و در ادامه از این روش برای بررسی کارایی الگوهای بارگذاری مختلف استفاده شده است. در بخش اول این پایان نامه، قاب های مهاربند برون محور، هم محور و خمشی 3، 5 و10 طبقه با طراحی لرزه ای براساس تئوری تغییرشکل یکنواخت تحت 12 رکورد زلزله مختلف که طیف آنها سازگار با طیف آیین نامه asce/sei 7-10 می باشد، بهینه سازی شده و با توزیع یکنواخت خرابی در این سازه ها ضمن اینکه میزان خرابی به حداقل رسیده، وزن قاب های طراحی شده نیز حداقل شده است. سپس با انجام آنالیز دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی بر روی قاب های بهینه و مقایسه پاسخ آن ها با پاسخ سازه های طراحی شده براساس آیین نامه asce/sei 7-10 و سه روش دیگر که توسط محققین مختلف پیشنهاد شده است، اثر بهینه سازی در کاهش خرابی قاب ها نشان داده شده است. همچنین میزان کارآیی روش های مختلف طراحی نسبت به طرح بهینه مورد بررسی قرار گرفته و با تحلیل احتمالاتی پاسخ ها، اثر استفاده از روش های طراحی مذکور مورد ارزیابی قرار گرفته است.