بهبود عملکرد پرتفوی سهام با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

هدف پژوهش: در این پژوهش به بررسی کاربرد روش تحلیل پوششی داده ها به عنوان معیار اساسی انتخاب سهام در پرتفوی می پردازیم. هدف اصلی، استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها جهت ادغام مناسب متغیرهای ارزشی سهام و متغیر قیمت مومنتوم در تشکیل پرتفوی می باشد. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نظر هدف در دسته تحقیقات کاربردی و از نظر روش در دسته تحقیقات توصیفی قرار می گیرد. ما با استفاده از مدل های تحلیل پوششی داده ها، شرکت های بورسی را با استفاده از چهار نوع ترکیب مختلف متغیرهای ورودی و خروجی، در سه دسته پرتفوی تقسیم بندی می کنیم. برای مقایسه از پرتفوی بازار که متشکل از کل شرکت های بورسی می باشد، استفاده می کنیم. سپس با توجه به معیارهای ارزیابی عملکرد به مقایسه پرتفوی ها می پردازیم. یافته ها: نتایج نشان می دهد که استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها ارزش افزوده ای برای انتخاب پرتفوی سهام ایجاد می کند. هنگامی که شرکت های بورسی را به سه دسته تقسیم نمودیم، پرتفوی های بالایی دارای عملکرد بهتری نسبت به پرتفوی بازار داشتند. همچنین ترکیب متغیر قیمت مومنتوم با متغیرهای ارزشی سهام باعث افزایش عملکرد در پرتفوی می شود. نتایج رتبه بندی در مدل ccr مضربی و مدل ابرکارایی یکسان بوده ولی در مدل کارایی متقابل تفاوت داشت. با توجه به نتایج بدست آمده در طول دوره نمونه گیری (1389-1380) ترکیب چهارم در مدل ccr مضربی دارای بهترین عملکرد برای تشکیل پرتفوی نسبت به دیگر ترکیبات و مدل ها می باشد. نوآوری های پژوهش: نوآوری این پژوهش ترکیب متغیر مومنتوم و متغیرهای ارزشی سهام در تشکیل پرتفوی از شرکت های بورس اوراق بهادار تهران می باشد. همچنین روش کارایی متقابل برای اولین بار در ایران برای انتخاب سهام بکار می رود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که روش تحلیل پوششی داده ها، روش مناسبی برای انتخاب سهام و تشکیل پرتفوی می باشد. همچنین ترکیب متغیر قیمت مومنتوم و متغیرهای ارزشی سهام با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها باعث دید جدیدی برای سرمایه گذاران جهت انتخاب متغیرهای تشکیل پرتفوی می شود.