اثر سطوح مختلف پروتئین، اسیدهای آمینه و توازن الکترولیتی بر عملکرد جوجه ها ی گوشتی در شرایط تنش گرمایی

در این پژوهش اثرات سطوح مختلف پروتئین، اسید های آمینه و توازن الکترولیتی بر عملکرد جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی، در قالب طرح کاملاً تصادفی بصورت آزمایش فاکتوریل 3×2×2 بررسی گردید. 540 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 تعیین جنسیت شده (نر) استفاده گردید. جوجه ها در سن 12 و 26 روزگی وزن کشی و بطور تصادفی به 12 تیمار با 3 تکرار و در هر تکرار 15 قطعه تقسیم شدند. در این آزمایش جوجه ها در دوره رشد (26-12 روزگی) و پایانی (42-26 روزگی) تقسیم شدند. جیره جوجه ها محاسبه شده بترتیب پروتئین، متیونین، ترئونین، لایزین و توازن الکترولیتی در دوره رشد (%21،19، 245/0و 285/0، 50/0 و 80/0 ،19/0 و 255/0، 202/0و 241/0، 0 و 02/0، 033/0 و 1/0 ، 120، 220 و 320 میلی اکی والان درکیلو گرم) است. جیره جوجه ها محاسبه شده بترتیب پروتئین، متیونین، ترئونین، لایزین و توازن الکترولیتی در دوره پایانی (%20،17، 181/0و 214/0، 03/0 و6 0/، 0 149/0 و 213/0، 112/0و 147/0، 0 و0، 0 و 0، 120، 220 و 320 میلی اکی والان درکیلو گرم) است. تنش گرمایی با دمای 34- 29 درجه سانتی گراد تامین شد. جوجه ها از نظر صفات عملکردی شامل افزایش وزن، میزان خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی، وزن اجزای با ارزش لاشه (وزن ران، سینه) و مقدار چربی محوطه بطنی، میزان عناصر خون (سدیم، پتاسیم و کلر) و سلولهای خون (هموگلوبین، هماتوکریت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت)، مقدار گازهای موجود در خون (دی اکسید کربن،اکسیژن و میزان اسیدیته) ارزیابی شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی ودرصد تلفات مشاهده نشد ( 05/0 p>). تیمارهای 3 (پروتئین 17% + اسید های آمینه متیونین، ترئونین، لیزین( 181/0، 03/0، 149/0) + 320 توازن الکترولیتی و تیمار 8 ( پروتئین 20% + اسید های آمینه متیونین، لیزین، ترئونین ( 112/0، 0، 0) + 220 توازن الکترولیتی بیشترین افزایش وزن نشان دادند.درصد وزن لاشه و درصد چربی محوطه بطنی در بین تیمار ها تفاوت معنی داری را نشان ندادند ( 05/0 p>). افزایش وزن ران و سینه در بین تیمارها تفاوت معنی داری را نشان نداد ( 05/0 p>). غلظت هموگلبین تیمار 10 (پروتئین 20% + اسیدهای آمینه متیونین، لیزین، ترئونین ( 147/0، 0، 0) +120 توازن الکترولیتی بیشترین افزایش را نشان داد . تیمار 8 (پروتئین 20% + اسیدهای آمینه متیونین، لیزین، ترئونین ( 112/0، 0، 0) + 220 توازن الکترولیتی بیشترین نسبت هتروفیل به لنفوسیت را نشان داد. غلظت هماتوکریت در بین تیمارها تفاوت معنی داری نشان نداد ( 05/0 p>). ph خون در بین تیمارها تفاوت معنی داری را ایجاد ننمود ( 05/0 p>). بیشترین فشار اکسیژن در بین تیمارهای 9 (پروتئین 20% + اسیدهای آمینه متیونین، لیزین، ترئونین ( 112/0، 0، 0) +320 توازن الکترولیتی و 12 (پروتئین 20% + اسیدهای آمینه متیونین، لیزین، ترئونین ( 147/0، 0، 0) +320 توازن الکترولیتی نشان د اده شد.فشار دی اکسید کربن و غلظت بی کربنات در بین تیمارها تفاوت معنی داری را ایجاد ننمود ( 05/0 p>). غلظت سدیم در بین تیمارهای 6 (پروتئین 17% + اسیدهای آمینه متیونین، لیزین، ترئونین ( 214/0، 06/0، 213/0) + 320 توازن الکترولیتی و تیمار 7 (پروتئین 20% + اسیدهای آمینه متیونین، لیزین، ترئونین ( 112/0، 0، 0) +120 توازن الکترولیتی افزایش معنی داری را نشان داد ( 05/0>p). توازن الکترولیتی جیره در بین تیمارها سبب تفاوت معنی داری گردید ( 05/0>p). پتاسیم و کلر در بین تیمارها تفاوت معنی داری را نشان ندادند ( 05/0 p>). نتایج کلی نشان داد (با وارد کردن تنش گرمایی c° 34- 29 )، در دوره رشد با سطح پروتئین 21% و در دوره پایانی نیز سطح پروتئین 17% مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی بهبود یافت. سطوح اسیدهایآمینه و توازن الکترولیتی هیچ تاثیری بر عملکرد تولیدی نداشتتد.