امکان تولید نانوکمپلکس کازئین- ژلان، حامل اسید های چرب امگا سه در سیستم مدل آب پرتقال

نانوکمپلکس های بیوپلیمری، دسته ای از نانو حاملها هستند که با استفاده از برهم کنش های بین پلی ساکاریدها و پروتئین ها تولید می شوند. آنها توانایی حمل مواد غذا-داروی (نوتریسیتیکال) آبگریز در محلولهای آبی را داشته و همچنین موجب افزایش حفاظت و دسترسی زیستیِ ماده درون پوشانی شده می گردند. در این تحقیق، کمپلکس های ژلان-کازئینات حاوی امگا سه، با افزودن محلول های ژلان به سیستم کازئینات حاوی امگا سه و تنظیم ph به زیر نقطه ایزوالکتریک (pi) کازئینات، در 9/4 ph= تولید شدند. نتایج بررسی اندازه ذرات توسط پراکنش نور لیزر نشان داد که در غلظت ثابتی از صمغ ژلان، با افزایش غلظت کازئینات از 1/0 به 5/0 و سپس 1 درصد، اندازه ذرات به صورت پیوسته افزایش یافت و افزودن صمغ ژلان به محلولهای کازئینات در دو غلظت 05/0 و 1/0درصد، موجب کاهش اندازه ذرات گردید. در غلظتهای 1/0 درصد ژلان و کازئینات، کوچکترین ذرات (385 نانومتر) تشکیل شدند و قطر بیش از 50 درصد ذرات، زیر 372 نانومتر و بیش از 90 درصد ذرات زیر 1170 نانومتر بودند. آزمون کدورت سنجی نشان داد که با افزایش غلظت ژلان از 05/0 به 1/0 درصد، کدورت کاهش یافت که به کاهش اندازه ذرات نسبت داده شد. نتایج رئومتری نشان داد که، کمترین ویسکوزیته در نمونه های با ژلان 1/0 درصد و بیشترین ضریب قوام، رفتار روان شونده با برش و مدولهای ویسکوالاستیک در نمونه های با ژلان 05/0 درصد قابل مشاهده است. نتایج آنالیز با کروماتوگرافی گازی نشان داد که با افزایش کازئینات و ژلان، درصد درون پوشانی به ترتیب کاهش و افزایش یافت و بالاترین میزان سطح درون پوشانی در نمونه با کازئینات 1/0- ژلان 1/0 درصد مشاهده شد.