اثرات پارامتریک حفر تونل های دوقلو بر نشست زمین در خاک های دو لایه

توسعه حمل و نقل در شهرهای بزرگ و همچنین در بعضی از شهرها، شرایط زیرزمینی و ژئوتکنیکالی، ساخت تونل های دوقلو یا تونل های جدید را در نزدیکی تونل های موجود، ضروری می سازد. از آنجا که موقعیت نسبی تونل ها و فرآیند ساخت آن ها، جابجایی در خاک و نیروهای داخلی پوشش تونل ها را تحت تأثیر قرار می دهد، مطالعه این عوامل در طراحی تونل لازم و ضروری می باشد. علاوه بر این، راه حل تونل های دوقلو مزیت های فراوان دیگری مانند کاهش قطر تونل و جابجایی خاک ناشی از حفر تونل ها، امکان مرحله ای کردن سرمایه گذاری، پایداری بیشتر و تهویه بهتر و مناسب تر در مقایسه با تونل تکی با سطح مقطع بزرگتر را دارد. از آنجا که نیروهای داخلی تونل های دوقلو و نشست سطحی خاک، دو معیار و ملاک طراحی آن ها می باشد، در این پایان نامه پارامترهایی مثل موقعیت نسبی تونل ها، مراحل ساخت آن ها، فاصله بین آن ها، سربار تونل ها، مدول الاستیک، چسبندگی و لایه بندی خاک با استفاده از برنامه تفاضل محدود صریح دو بعدی flac مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحلیل ها برای شرایط یکسان خاک دو لایه، نشان می دهد که تونل ها در حالت قرارگیری افقی نسبت به هم بیشترین میزان نشست را دارند در حالی که کمترین میزان نشست در حالت قرارگیری عمودی تونل ها هنگامی که دو تونل به صورت هم زمان ساخته می شوند، بدست می آید. در حالت قرارگیری عمودی تونل ها نسبت به هم، ساخت تونل بالایی در ابتدا، منجر به ممان خمشی و نیروی برشی بیشتر نسبت به حالت ساخت تونل پایینی در ابتدا می گردد.