مجزاسازی و آنالیز تغییرات انتشار گاز دی اکسید کربن بخش انرژی در ایران(87-1346)

طبق گزارش 2007 آژانس بین المللی انرژی، سهم ایران در زمینه انتشار دی اکسید کربن از رتبه ی ?? در سال ???? به رتبه 9 در سال ????رسیده است. شایان ذکر است که گزارش انتشار گازهای گلخانه ای در سال 1373 (سال مبنای کشورهای در حال توسعه برای ارایه سیاهه گازهای گلخانه ی) از زیر بخش های مختلف کشور نیز حاکی از این مطلب است که بخش انرژی با84 % بیشترین سهم را در میزان انتشار دی اکسید کربن عهده دار بوده است. بررسی میزان تاثیر عواملی همچون مصرف و تبدیل انرژی، رشد اقتصادی و رشد جمعیت بر محیط زیست برای ایران، با توجه به برنامه ریزی جهت رشد اقتصادی بالا با حفظ محیط زیست، مهم است. مشاهدات پیوسته، پیشنهاد می کنند، بیشترین تغییرات در گسترش گازهای جوی به دلیل اقدامات انسانیست. انتشارات ایجاد شده توسط انسان نتیجه ی عوامل محرکه ی مرتبط در دامنه ی دموگرافیک، اقتصاد، منابع، تکنولوژی و بعلاوه سیاست های زیست محیطی است. از دید طراحی سیاست، فهم بزرگی، ارتباط و معنی داری عوامل اولیه ی انسانی در انتشارات دی اکسید کربن مهم است. در این مطالعه برای آنالیز عوامل محرکه ی انسانی تغییرات زیست محیطی، از روش های در چارچوب ipt ارلیک و یا نسخه ی توسعه یافته ی آن که فاکتور کایا (1990) نامیده شده، استفاده می شود.ipat بیان ساده ایست که فشارهای زیست محیطی(i) ، حاصلضرب جمعیت، فراوانی و تکنولوژیست. در مطالعه ی حاضر بر اساس فرم جمع پذیر روش میانگین لگاریتمی دیویژیا به آنالیز اثرات عوامل :ضریب آلودگی، کارائی تبدیل، شدت انرژی، رشد اقتصادی و جمعیت، بخش انرژی ایران برای سالهای 87-1346 پرداخته شده است. نتابج حاکی از آن است که، رشد جمعیت، ترکیب فعالیت های اقتصادی و رشد مصرف انرژی رفته رفته الاینده تر شده است و ساختارهای انرژی در راستای کاهش انتشار قرار ندارند. بیشترین کاهش انتشارات دی اکسیدکربن به وسیله ی کاهش در مقدار دی اکسید کربن منتشره از مصرف انرژی اولیه و کارائی تبدیل بدست آمده. این نشان می دهد تکنولوژی های جدید مورد استفاده در مصرف و تبدیل انرژی همراستا با مقاصد سیاست های تغییرات آب و هوایی هستند و کشور مان قادر خواهد بود با اجرای سیاست های کارآمد و پیاده سازی آنها، بین رشد اقتصادی، پویایی جمعیت، مصرف انرژی و کیفیت هوا تعادل برقرار نماید.