بررسی ترمیم نقص جزئی استخوان پس از پیوند اتولوگ سلولهای استرومایی مغز استخوان در موش صحرائی

مقدمه: سلولهای استرومائی مغز استخوان (bmscs) سلولهای بنیادی چند استعدادی هستند و قابلیت تمایز به سلولهای استئوژنیک را دارند. هدف از این تحقیق بررسی پیوند این سلولها جهت ترمیم نقص استخوان در موش صحرایی می باشد. مواد و روشها: در این بررسی 56 سر موش صحرائی نر بالغ در چهار گروه مساوی قرار گرفتند. گروه شاهد که بعد از ایجاد نقص استخوانی هیچگونه درمانی دریافت نکردند. گروه شم (sham) که بعد از ایجاد نقص استخوان محیط کشت در محل آسیب تزریق شد. گروه سوم که پیوند سلولهای bmsc به صورت غیر اتولوگ در محل آسیب انجام شد. گروه چهارم که سلولها به صورت اتولوگ در محل آسیب پیوند گردید. جهت بررسی ترمیم از تصاویر رادیوگرافی، آزمون بیومکانیک و نتایج هیستومورفومتری استفاده شد. نتایج: حاصل از بررسیهای رادیوگرافی، بیومکانیک و هیستومورفومتری استخوانها هیچگونه اختلاف معنی داری را میان گروههای شاهد و شم نشان نداد. در بررسی رادیوگرافی، دانسیته محل آسیب استخوان در گروههای سلول درمانی اتولوگ و غیر اتولوگ در مقایسه با گروه شاهد افزایش داشت اما افزایش معنی دار نبود. یافته های حاصل از آزمون بیومکانیک نشان داد که میانگین حداکثر مقاومت استخوان در گروههای درمانی اتولوگ و غیر اتولوگ در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافته بود بدین ترتیب که در گروه اتولوگ افزایش معنی دار و در گروه غیر اتولوگ افزایش غیر معنی دار بود. میانگین مساحت ترابکولای استخوانی بر حسب میلیمتر مربع در گروههای پیوند سلول اتولوگ وغیر اتولوگ نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان داد. همچنین میانگین تعداد استئوسیتها در ناحیه آسیب در گروههای سلول درمانی اتولوگ و غیر اتولوگ نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری داشتند بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد پیوند سلولهای bmsc به هر دو صورت اتولوگ و غیر اتولوگ بتواند در ترمیم نقص استخوان موثر باشد.