بررسی نقش پیاده راه ها در تقویت تعاملات اجتماعی شهروندان نمونه موردی پیاده راه قره خان شهر مشهد

تحقیق حاضر به دنبال سنجش و تحلیل همبستگی میان ناهمگونی خصوصیات فردی بهره برداران از فضای شهری و رضایتمندی آنها از کیفیت محیطی فضا از سویی و همبستگی میان کیفیت محیطی و روابط و تعاملات اجتماعی میان افراد از سوی دیگر می باشد که از طریق روش کیفی در چارچوب مطالعه موردی در پیاده راه قره خان شهر مشهد صورت پذیرفته است. بدین منظور ناهمگونی جامعه از طریق شش معیار (سن، جنس، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال و درآمد ماهیانه)؛ کیفیت محیطی پیاده راه با استفاده از شش معیار (دسترسی، کاربری و فعالیت، ایمنی و امنیت، راحتی و آسایش، امکانات و خدمات و منظر فضا) و همچنین روابط و تعاملات اجتماعی افراد با بهره مندی از سه معیار (شبکه اجتماعی، مشارکت اجتماعی/ مشارکت مدنی و اعتماد اجتماعی)، به صورت پیمایشی، از طریق پرسش از 371 نفر از جامعه آماری که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند، مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحلیل اطلاعات نشان می دهد، کیفیت محیطی پیاده راه قره خان از منظر بهره برداران آن، با میانگین امتیاز 29/3 از طیف پنج قسمتی لیکرت، در وضعیت نسبتا مطلوبی قرار دارد که به تایید آزمون های آماری همچون اسپیرمن و خی-دو در محیط نرم افزار spss، تنها با برخی از خصوصیات فردی افراد در رابطه است. همچنین علیرغم رابطه معنی دار و مثبت این متغیر با روابط و تعاملات اجتماعی افراد، که با میانگین امتیاز 10/2 از طیف پنج قسمتی لیکرت در وضعیت نسبتا نامطلوبی است، کلیه معیارهای سنجش کیفیت محیطی مسیر با این مهم در ارتباط نمی باشند و معیارهای مرتبط نیز دارای میزان همبستگی متفاوتی هستند. لذا هرگونه اقدام در جهت ارتقاء کیفیت محیطی مسیر نه تنها بایستی با توجه ویژه به خصوصیات اجتماعی و اقتصادی ساکنین این محله صورت پذیرد که اولویت دادن به معیارهای دارای همبستگی بیشتر با روابط و تعاملات اجتماعی نیز، در این مهم الزامی است.