بررسی امکان تهیه نانوالیاف فیبروئین ابریشم حاوی سایکلودکسترین

اخیرا، محققان در جستجوی یافتن کاربردهای مختلف الیاف الکتروریسی شده با توجه به مزایای قابل توجه آنها هستند. از طرف دیگر، فیبروئین ابریشم پروتئینی طبیعی دارای ویژگیهای منحصر به فرد ماتریسی مناسب برای جذب و رهایش عوامل شیمیایی مختلف میباشد. فیبروئین ابریشم ماده ای زیست سازگار با تجزیه پذیری آهسته دارای خصوصیات مکانیکی و فرایند پذیری عالی میباشد. در این پروژه، داربست نانولیفی فیبروئین ابریشم جدیدی حاوی ?- سایکلودکسترین با قابلیت حبس مولکولی، از الکتروریسی محلول های همگن فیبروئین و ?-سایکلودکسترین در فرمیک اسید تهیه شد. مورفولوژی، ساختار میکروسکوپی، ترکیب شیمیایی و رفتار حرارتی ترکیب این داربست بوسیله ی میکروسکوپ الکترونی پویشی(sem) و اسپکتروسکوپی مادون قرمز انتقالی فوریه (ft-ir) وگرماسنج پویشی تفاضلی(dsc) مورد بررسی قرار گرفت. ویسکوزیته ی محلول های ?-سایکلودکسترین/فیبروئین با افزایش مقدار ?-سایکلودکسترین کاهش یافت. در ادامه رهایش سالیسیلیک اسید به عنوان مدل دارویی بمنظور بررسی تاثیر حضور ?- سایکلودکسترین از این کامپوزیت در بافر فسفات با 4/7 ph= در دو دمای محیط c? 19 و دمای بدن انسانc ?37 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی رهایش نشان داد که توانایی حبس مولکول های دارو با افزایش مقدار ?-سایکلودکسترین افزایش یافته که منجر به کاهش سرعت آزادسازی دارو گردید. مطالعات آزادسازی سازگاری خوبی با مدل رهایش کورس میر-پپاس داشتند.