اثر سطوح مختلف آرژینین و پروتئین قابل هضم در جیره های دارای نسبت ایده آل اسیدهای آمینه بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های سرم خون جوجه های گوشتی

چکیده این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح متفاوت آرژینین و پروتئین قابل هضم در جیره های دارای نسبت ایده آل اسیدهای آمینه در دوره آغازین بر عمکرد، صفات لاشه و فراسنجه های سرم خون جوجه های گوشتی انجام شد. 400 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در دوره آغازین به 10 تیمار دارای 4 تکرار (جایگاه بستری) اختصاص یافت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل 5×2 انجام شد. آرژینین قابل هضم شامل پنج سطح 05/1، 18/1، 31/1، 44/1 و 57/1 درصد و سطوح پروتئین قابل هضم شامل 18 و 20 درصد جیره غذایی بود. در سن 10 روزگی از هر پن یک قطعه جوجه با وزن نزدیک به میانگین وزن پن انتخاب شد و از سیاهرگ بال نمونه سرم خون تهیه گردید. جیره های غذایی مورد آزمایش در دوره آغازین (10-0 روزگی) در اختیار جوجه ها قرار گرفت و پس از آن تمامی گروه ها از جیره یکسان و متداول بر اساس توصیه شرکت راس (2009) تغذیه شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که سطوح متفاوت آرژینین و پروتئین قابل هضم و اثرات متقابل این دو فاکتور تأثیر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن جوجه ها و ضریب تبدیل غذایی در دوره آغازین داشت. سطوح پروتئین قابل هضم اثر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی در دوره پایانی (42-25 روزگی) و افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی در کل دوره داشت. مصرف خوراک دوره رشد و پایانی تحت تأثیر سطوح متفاوت آرژینین و پروتئین قابل هضم و اثرات متقابل قرار نگرفت. سطوح پروتئین قابل هضم خوراک بر وزن نسبی کبد و چربی حفره شکمی در سن 10 روزگی، وزن نسبی سنگدان و ایلئوم، طول نسبی دئودنوم و ایلئوم در سن 42 روزگی معنی دار بود. اثرات سطوح مختلف آرژینین قابل هضم بر وزن نسبی کبد و چربی حفره شکمی، در سن 10 روزگی معنی دار بود. اثرات متقابل سطوح مختلف آرژینین و پروتئین قابل هضم بر وزن نسبی کبد و طول نسبی دئودنوم و ژژنوم در دوره آغازین از نظر آماری معنی دار بود، اما اجزای لاشه قابل مصرف و دیگر اندام های داخلی بدن جوجه های 10 و 42 روزه تحت تأثیر قرار نگرفت. اثرات سطوح متفاوت پروتئین قابل هضم بر غلظت پروتئین کل، آلبومین و فسفر سرم معنی دار بود، اما بر دیگر فراسنجه ها تأثیر نداشت. اثر سطوح مختلف آرژینین قابل هضم بر غلظت فراسنجه های اسید اوریک و کلسیم سرم معنی دار بود، اما بر دیگر فراسنجه ها معنی دار نبود. فراسنجه های سرم خون تحت تأثیر اثرات متقابل سطوح متفاوت آرژینین و پروتئین قابل هضم قرار نگرفتند. می توان چنین استنباط کرد که سطح آرژینین و پروتئین قابل هضم توصیه شده توسط شرکت راس باعث بهبود عملکرد رشد، کاهش چربی حفره شکمی و بهبود برخی فراسنجه های سرم خون جوجه های گوشتی می گردد.