افزایش ایمنی در حمل و نقل ریلی کشور ایران با استفاده از سیستم های هوشمند

در حال حاضر طول خطوط اصلی ریلی ایران 9992 کیلومتر است که حدود 40% از این خطوط طی سیزده سال گذشته احداث گردیده است. در برنامه پنجم توسعه مقرر شده است که تا پایان سال 1394 طول خطوط اصلی به 15066 کیلومتر افزایش یابد که افزایش سوانح ریلی را به دنبال دارد، در نتیجه نیاز است به منظور کاهش سوانح ریلی اقدامات موثری صورت پذیرد. یکی از روش های متداول، مقرون به صرفه و کارآمد در کاهش سوانح ریلی در دنیا، بکارگیری سیستم های هوشمند ریلی است. روش تحقیق مبتنی بر آمارگیری و بدست آوردن اطلاعات مربوط به تجهیزات ریلی موجود در ایران و دنیا از طریق شبکه مجازی، منابع کتابخانه ای و جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه با کارشناسان شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران می باشد. با بررسی آماری سوانح ریلی ایران و مقایسه آن با سوانح ریلی کشورهای آمریکا و کانادا مشخص گردید که ایمنی ریلی ایران از استانداردهای کافی برخوردار نبوده و در شرایط مطلوب قرار ندارد. در اولویت بندی سوانح ریلی بر حسب شدت سانحه، مشاهده می شود که چهار نوع سانحه برخورد قطار با عابر، خروج از خط، برخورد قطار با وسایل نقلیه جاده ای و برخورد آلات ناقله، با اختصاص 88% از کل سوانح ریلی به خود طی سال های 78 الی87 با فاصله ی زیادی نسبت به سوانح دیگر در صدر سوانح پر خطر کشور قرار دارند. با تحلیل انجام شده با ماتریس ارزیابی ریسک، سیستم های هوشمندی به ترتیب اولویت اقدام، برای تمامی سوانح ریلی ایران مشخص شد. با استفاده از این تحلیل، نیاز به اقدامات فوری برای کنترل و کاهش سوانح برخورد قطار با عابر، خروج از خط و برخورد با وسایل نقلیه جاده ای می باشد. سیستم های هوشمندی که برای کاهش این سوانح با اولویت " اقدام فوری " مشخص گردیدند، عبارتند از: سیستم امنیت و مدیریت اورژانس، بازدید لنت ترمز، cbtc، حفاظت اتوماتیک قطار و توقف اتوماتیک قطار. ابزار بازدید لنت ترمز، cbtc، حفاظت اتوماتیک قطار و توقف اتوماتیک قطار در مجموع با 96% سوانح ریلی ایران ارتباط دارند و وظیفه این ابزار کاهش رخداد سوانح است و ابزار امنیت و مدیریت اورژانس وظیفه مدیرت و تسریع در امداد رسانی در مورد تمام سوانح به وقوع پیوسته را دارد.