بررسی رابطه بین نوع پوشش و احساس امنیت زنان شهر تهران

چکیده : احساس امنیت حالتی است که آحاد جامعه، هراس و بیمی نسبت به حقوق و آزادیهای مشروع خود نداشته و به هیچ وجه حقوق آنان به مخاطره نیفتد. احساس امنیت از آن رو دارای اهمیت می باشد که هر گونه اختلالی در آن، و بروز شرایط نگرانی ناشی از موقعیت های مخاطره آمیز و دغدغه ساز عینی و ذهنی در جامعه باعث ایجاد اختلال در اعتماد اجتماعی و بروز بی تفاوتی فردی و اجتماعی می شود. از سوی دیگر، احساس امنیت با بسیاری از عناصر اجتماعی و فرهنگی جامعه در ارتباط می باشد. یکی از این ابعاد اجتماعی – فرهنگی می تواند نوع پوشش (حجاب) زنان در جامعه ما به عنوان یک جامعه اسلامی باشد. این تحقیق در پی پاسخ به این پرسش می باشد که آیا میان احساس امنیت اجتماعی و نوع پوشش زنان رابطه ای وجود دارد و همچنین چه نوع پوششی می تواند باعث احساس امنیت زنان در جامعه ما باشد. تحقیق حاضر با روش پیمایش و ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. جامعه آماری شامل زنان 18– 55 ساله ساکن تهران هستند که از میان آنها، نمونه ای به حجم 320 نفر انتخاب گردیده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده های آماری نشان می دهند که عامل های سن ، تحصیلات و تأهل می تواند بر میزان احساس امنیت اجتماعی زنان تأثیر گذار باشد؛ همچنین نوع پوشش (از نوع تیپ 2) که در این پژوهش بدان پرداخته شده است نسبت به دو نوع تیپ دیگر (تیپ نوع 1 و 3) بر احساس امنیت اجتماعی زنان در فضاهای عمومی اثر مثبت دارد. در مجموع می توان گفت که نوع هویت خاصی که زنان در رابطه با نوعی پوشش خاص (تیپ نوع 2) بر می گزینند باعث می شود تا رفتارهای خاصی از خود بروز داده و این رفتارها در فضاهای عمومی و اجتماعی منجر به احساس امنیت اجتماعی در آنان شود که در مقایسه با انواع دیگر پوشش از میزان بالایی برخوردار است. واژگان کلیدی : پوشش ، حجاب، احساس امنیت اجتماعی، سبک زندگی ، هویت.