بررسی فراوانی چهل ساله آملوبلاستوما در مراجعین به بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهدطی سالیان 1389-1350

مقدمه و هدف: آملوبلاستوما مهمترین و شایعترین تومور در دسته تومور های اپیتلیالی ادنتوژنیک می باشد. با وجود شیوع کم این تومور در بین کلیه ضایعات دهانی، تشخیص و شناخت صحیح در این زمینه ضروری بنظر می رسد چون شماری از این آسیب ها موضعا مهاجم بوده و تمایل به عود و بدخیمی دارند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی چهل ساله انواع آملوبلاستوما در مراجعین به دانشکده دندانپزشکی مشهد و طبقه بندی آن بود. روش کار: این بررسی توصیفی- مقطعی بر روی انواع ثبت شده آملوبلاستوما در فاصله ی سالهای 1350 تا 1389 انجام گرفت. اطلاعات مربوط به سن ، جنس بیمار ، محل درگیری ، انواع هیستوپاتولوژیک و شاخصهای تطابق یافته های بالینی و هیستوپاتولوژی از گزارشهای آسیب شناسی استخراج شد و داده ها با استفاده از نرم افزار spss آنالیز شد. یافته ها: شیوع کلی تومورهای ادنتوژنیک 08/2% و در بین آنها آملوبلاستوما با 88 مورد (5/41%) شایعترین تومور ادنتوژنیک می باشد. از نظر توزیع جنسی، حدود 60 % موارد در جنس مذکر بوده و میانگین سنی افرادی که مورد مطالعه قرار گرفتند برابر 74/15±02/33 سال (میانگین 02/33 و انحراف معیار 74/15 سال) می باشد. از نظر مکان تومور، 82 مورد از کل آملوبلاستوماها (2/93%) در مندیبل، 3 مورد در ماگزیلا (4/3%) و 3 مورد نیز در بافت نرم (4/3%) قرار داشتند. از نظر رفتار بیولوژیک تومور، 85 مورد از تومورها (6/96%) خوش خیم و 3 مورد (4/3%) از تومور ها بدخیم بودند. از میان تومور های خوش خیم، 62 مورد (9/72%) از نوع conventional، 20 مورد (5/23%) از نوع unicyctic و 3 مورد (6/3%) از نوع peripheral بوده است. شایعترین فرم هیستوپاتولوژیک نیز نوع پلکسی فرم می باشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر ، آملوبلاستوما شایعترین تومور ادنتوژنیک بوده که در جنس مذکر ، فک پایین و دهه سنی سوم شیوع بیشتری داشته و میل بدخیمی اندکی دارد. یافته ها با اکثر مطالعات جهانی هم سو بوده و فقط بنظر نوع هیستوپاتولوژیک پلکسی فرم شایعتر می باشد.