نقش متغیرهای محافظه کاری و راهبری شرکتی در بهبود مدل های ارزیابی عملکرد شرکت ها

هدف اصلی از هرسرمایه گذار کسب بالاترین بازده از سرمایه گذاری خویش است.امروزه این امر باتوجه به محدودبودن منابع و ضرورت تخصیص بهینه آن بسیارحایزاهمیت می باشد.با مطرح شدن تئوری نمایندگی ،موارد بسیاری از تضاد منافع بین گروه های مختلف ذی نفعان و نیزچگونگی مواجهه شرکت ها با مشکل نمایندگی از سوی اقتصاددانان بیان شده است.مشکل نمایندگی بدین معنی است که چگونه می توان اطمینان داشت که مدیران ازآزادی عمل خویش در راستای منافع سرمایه گذاران استفاده خواهند کرد.به منظور دستیابی به هدف حداکثرسازی ثروت سرمایه گذاران نظارت بر کار مدیران و ارزیابی عملکرد واحد های اقتصادی جهت اتخاذ تصمیمات آگاهانه و تعیین میزان دستیابی به اهداف تعیین شده از اهمیت بسزایی برخوردار است.تاکنون تحقیقات بسیاری در حوزه ارزیابی عملکرد شرکتها صورت پذیرفته که دراغلب آن ها معیارهای حسابداری و اقتصادی ارزیابی عملکرد مورد ارزیابی قرار گرفته است.موضوع این پایان نامه نقش متغیرهای محافظه کاری و راهبری شرکتی در بهبود مدلهای ارزیابی عملکرد شرکتها می باشد.جامعه آماری این پژوهش مجموعه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد،که98 شرکت از آنها با روش حذفی سیستماتیک به عنوان نمونه تحقیق انتخاب گردیده است. برای آزمون فرضیات تحقیق از تکنیک آماری رگرسیون چند متغیره مبتنی بر داده های ترکیبی استفاده شده است.نتایج پژوهش نشان داد تنها متغیرهای راهبری شرکتی سبب بهبود مدل های ارزیابی عملکرد شرکتها می شوند و محافظه کاری تأثیری بر بهبود مدل های مزبور ندارد.