رسانه های تصویری و تئاتر

این رساله با هدف بررسی تأثیر رسانه های تصویری در تئاتر، کار خود را شروع کرد و به بررسی هرگونه تأثیر این رسانه ها به هرشکلی در تئاتر پرداخت و از اختراع چاپ و استفاده از رادیو پس از جنگ جهانی دوم گرفته تا تئاتر در دنیای پست مدرن که حتی مجهز به سیستم دیجیتالی و عینک سه بعدی شده است، را مورد بررسی قرار داد و با توجه به این هشدار که پرداخت بیش از حد به فرم، محتوا را که از اهداف اصلی تئاتر بوده است ممکن است مورد خطا قرار دهد باید گفت نتایج بدست آمده حاکی از آن است که با پیشرفت روزافزون علم، تئاتر نیز نیاز به نوآوری و تکنولوژی دارد به شرطی که سیستماتیک و هدفمند باشد و اگر بدرستی حاصل گردد رسانه های تصویری در رشد و پیشرفت شکل های جدید تئاتری نقش مفیدی را بازی می کنند. اما سوال اصلی این پژوهش این بود که آیا رسانه های تصویری در رشد و پیشرفت شکل های جدید تئاتر موثر بوده اند یا خیر و پاسخی که مد نظر بوده، پاسخ مثبت است و با اشاره به این مطلب که گاه تأثیر رسانه های تصویری آن قدر زیاد شده که اثر صرفاً جنبه بصری پیدا کرده است و این یک آسیب تئاتری محسوب می شود و خالی از تفکرات اصیل تئاتر است، تمام فکر پژوهشگر بر آن بخش فعالیت هایی است که تمامی عناصر فرم و محتوایی را در کنار هم قرار داده و در رشد تئاتر ایجاد تأثیری شگرف کرده است.