بررسی نقش تعدیل کنندگی موانع فرهنگی در رابطه بین نوآوری سازمانی و تفکرباز مورد مطالعه:(مناطق سیزده گانه شهرداری مشهد)

چکیده فرهنگ سازمانی از جمله مهمترین عناصر کلیدی سازمان ها شناخته شده است، که می تواند موجب ارتقاء یا مانعی بر سر راه نوآوری در سازمان ها باشد. بعبارت دیگر وجود موانع فرهنگی همچون: کمبود آموزش، کمبود آزادی، عدم تحمل شکست و عدم سازگاری با فرهنگ می تواند موجب کاهش انگیزه برای داشتن تفکرباز در سازمان و به دنبال آن کاهش نوآوری سازمانی گردد. تحقیق حاضر نیز به تبیین نقش تعدیل گری موانع فرهنگی در رابطه بین نوآوری سازمانی و تفکرباز پرداخته است. در این راستا، مناطق سیزده گانه شهرداری مشهد به عنوان جامعه مورد مطالعه انتخاب گردید که با مشارکت 208 نفر از کارکنان این مناطق در قالب نمونه آماری انجام پذیرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد مگلن و همکارانش (2010) استفاده به عمل آمد و و پس از تعیین پایایی از طریق آلفای کرونباخ و روایی آن به روش محتوایی، از نرم افزار اس پی اس اس برای اثرات مستقیم و غیرمستقیم در قالب معادلات رگرسیونی و بطور مشخص مدل رگرسیون سلسله مراتبی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که نقش تعدیل گری موانع فرهنگی بر رابطه بین نوآوری سازمانی و تفکرباز مورد تایید است، این یافته بدان معناست که شناسایی موانع فرهنگی و تلاش برای رفع این موانع از سوی سازمان ها می تواند از کارکردی مثبت بر عملکرد سازمان ها برخوردار باشد به نحوی که به طور معناداری نوآوری سازمانی را در سازمان تحت تاثیر خود قرار می دهد و تاثیر تفکر باز بر نوآوری سازمانی را حداکثر می گرداند. کلید واژه ها: فرهنگ سازمانی، نوآوری سازمانی، تفکرباز، رگرسیون سلسله مراتبی