ارزیابی لرزه ای ساختمانهای بتنی با جداگرهای لرزه ای تحت زلزله های نزدیک گسل

ایران از نظر لرزه خیزی در منطقه فعال جهان قرار دارد و به گواهی اطلاعات مستند علمی و مشاهدات قرن بیستم از خطرپذیرترین مناطق جهان در اثر زمین لرزه های پرقدرت محسوب می شود. ارزیابی لرزه ای ساختمان ها در نزدیکی گسل، به طور قابل توجهی نسبت به آن چیزی که در نواحی دور از منبع زلزله مشاهده می کنیم متفاوت می باشد. با توجه به این که اثرات زلزله های نزدیک گسل در ساختمان های موجود در مناطقی که در مجاورت گسلهای فعال می باشند (با توجه به ضوابط آیین نامه های موجود)، در نظر گرفته نشده است؛ این نوع سازه ها قادر به انجام تمام و کمال وظائف خود نمی باشند. این پایان نامه پاسخ لرزه ای ساختمان های جداسازی شده با جداسازهای پایه ای تحت زلزله های نزدیک گسل را بررسی می کند. ارزیابی لرزه ای ساختمان جداسازی شده با جداسازهای پایه ای با استفاده از مدل تحلیلی سه بعدی غیرخطی در نرم افزار sap2000 انجام می گردد. تحقیق پارامتریک بر برش پایه، شتاب و جابجایی مدلهای جداسازی شده متمرکز است. جابجایی بزرگ و پالسهای سرعت در رکوردهای زلزله نزدیک گسل می تواند به صورت قابل توجه نتایج پاسخ لرزه ای ساختمانهای جداسازی شده را تغییر دهد. کاربرد جداساز در حوزه نزدیک می تواند در بهبود عملکرد سازه موثر باشد. نتایج نشان می دهد که در زلزله northridge (ایستگاه olive view) که زلزله ای نزدیک گسل است جابجایی طبقه بام ساختمان قاب خمشی در حالت بدون جداساز و جداسازی شده به ترتیب 14 و 3/5 سانتیمتر و در ساختمان دارای دیوار برشی در حالت بدون جداساز و جداسازی شده به ترتیب 9/75 و 2 سانتیمتر می باشد. عملکرد بهتر ساختمان دارای دیوار برشی در حالت جداسازی شده به علت روسازه سخت و وجود جداساز می باشد. نیاز تحمیل شده به سازه های سخت در حالت جداسازی نشده، بطور قابل ملاحظه ای از ظرفیت آنها تجاوز می کند. با توجه به اثرات مخرب زلزله های حوزه نزدیک، ضوابط آیین نامه های موجود ناکافی می باشند.