ارزیابی، بهینه سازی و مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مورد مطالعاتی شهرستان شیراز)

امروزه به دلیل رشد و توسعه غیر اصولی شهرها و نیز به منظور کاهش خسارات ناشی از وقوع حوادث و بحران های مختلف درشهرها، مکانیابی کاربری های امدادرسانی اورژانسی نظیر ایستگاه های آتش نشانی در شهرها به عنوان یکی از راهکارهای کارا در مدیریت بحران مورد توجه متخصصین قرار گرفته است. در شهر شیراز عوامل متعددی بر رشد آمار و حوادث شهر تاثیرگذار می باشند. تراکم جمعیت ، بافت شهری نامتناسب و بافت قدیمی شهر و عدم وجود معابر مناسب ، تراکم کاربری مسکونی ، عدم تجانس کاربری ها ، عدم وجود برنامه های شهری مناسب ، ساخت و سازهای غیر اصولی و استفاده از مصالح غیر مقاوم در برابر حریق و ... شهر شیراز را در مقابل آتش و حوادث شهری به شهری آسیب پذیری تبدیل نموده است. در این تحقیق با شناسایی و ارزشیابی عوامل و ضوابط موثر در مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی و تهیه و ایجاد اطلاعات مکانی و توصیفی مورد نیاز ، با استفاده از روش وزن دهی مقایسات زوجی که بخشی از روش تحلیل سلسله مراتبی(ahp) می باشد و تلفیق آن با قابلیت های gis مکان های بهینه جهت احداث ایستگاه های آتش نشانی شهر شیراز تعیین و مشخص گردید که تعداد ایستگاه های موجود درشهر جهت پوشش کل شهر کافی نبوده و بیش از نیمی از محدوده فعلی شهر نیازمند مکان یابی ایستگاه های جدید می باشند. در این تحقیق برای مناطقی که خارج از شعاع عملکرد ایستگاه های موجود بودند ایستگاه های جدید مکان یابی گردید. به کمک روش پیشنهادی این پژوهش، متولیان امر می توانند علاوه بر ارزیابی و تحلیل جانمایی وضع موجود مراکز آتش نشانی شهر شیراز، از طریق بهینه سازی جانمایی این مراکز، قابلیتهای مراحل پیشگیری و آمادگی آنها را بطور چشمگیری بهبود بخشند.