بررسی تاثیر خصوصی سازی در بهره وری نیروی انسانی کارکنان بانک ملت

ماندگاری در اقتصاد و بازارهای جهانی در گروه اولا حفظ و ثانیا افزایش کارایی و اثربخشی منابع بکار رفته در سازمان می باشد. استفاده موثر و کارا از منابع نیز به عوامل زیادی بستگی دارد که یکی از مهمترین آنها مالکیت و مدیریت برخواسته از آن است. دو دسته بندی کلی از مالکیت، دولتی و خصوصی می باشد که کشورهای مختلف و از جمله ایران تغییر مالکیت از دولتی به خصوصی یعنی خصوصی سازی را در راستای کارا نمودن اقتصاد انجام داده ند. خصوصی سازی علاوه بر تاثیرهایی که بر افزایش راندمان منابع فیزیکی دارد بر منابع انسانی نیز می تواند تاثیر گذار باشد. در تحقیق حاضر نیز هدف پژوهشگر سنجش تاثیر خصوصی سازی بانک ملت بر منابع انسانی و بهره وری نیروی انسانی این بانک است. تحقیق فوق در دو جنبه کمی و کیفی انجام گردید. در بعد کمی بهره وری نیروی انسانی بر اساس کل هزینه کارکنان و تعداد کارکنان برای سالهای 1384 لغایت 1389 مورد محاسبه قرار گرفت و با استفاده از روش آماری مقایسه میانگینهای دو جامعه که به مقایسه بهره وری 3 سال بعد و قبل از خصوصی سازی پرداخت، پژوهشگر به این نتیجه رسید که خصوصی سازی بانک ملت که در سال 1387 انجام گردیده است تاثیر بر افزایش بهره وری نیروی انسانی نداشته است. در بعد کیفی پرسشنامه ای در بین 200 نفر از کارکنان بانک ملت راجب به 5 عامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی شامل انگیزش، آموزش، سبک رهبری، خلاقیت و نوآوری و رقابت پذیری پخش گردید. که تجزیه و تحلیل بر اساس آلفای کرونباخ و آزمون t نشان داد که هیچ یک از عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی از نظر کارکنان بانک ملت بعد از خصوصی سازی بهبود نیافته است و در نتیجه باعث بهبود بهره وری نگردیده است.