مدل سازی جذب شیمیایی دی اکسید کربن توسط حلال پتاسیم کربنات بوسیله ی تماس دهنده های غشائی الیاف توخالی

محلول پتاسیم کربنات داغ یک جاذب امید بخش برای جداسازی دی اکسید کربن از گاز های حاصل از احتراق، به صورتی مقرون به صرفه می باشد. در تحقیق پیش رو یک مدل ریاضی دو بعدی به منظور آنالیز جذب دی اکسید کربن از یک مخلوط گازی توسط محلول آبی پتاسیم کربنات با استفاده از تماس دهنده های غشائی الیاف توخالی تحت شرایط غشاء تر شده و خشک، ارائه شده است. دستگاه معادلات غیر خطی حاصل از اعمال موازنه جرم در سه فاز مایع، غشاء و گاز با استفاده از یک تکنیک عددی حل شده اند و صحت نتایج حاصل از مدل، توسط داده های آزمایشگاهی موجود در مراجع علمی بررسی شده است. مدل بدست آمده بر روی شرایط عملیاتی ماژول به منظور دست یابی به جذب بهینه co2 تمرکز دارد. نتایج نشان می دهند با افزایش دمای مایع، میزان جذب به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد و در هر دمایی از این محلول، یک غلظت بهینه وجود دارد که در آن بیشترین میزان جذب رخ می دهد. علاوه بر این مقایسه ای بین محلول های پتاسیم کربنات و دی اتانول آمین تحت شرایط تر نشده و تر شده غشاء صورت گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهند محلول k2co3 تحت شرایط بهینه می تواند به میزان بیشتری co2 را مورد بازیافت قرار دهد. با در نظر گرفتن دیگر مزایای محلول k2co3 از قبیل قیمت کمتر و بازیابی آسان تر در مقایسه با آلکانول آمین ها، این محلول می تواند گزینه ای مناسب جهت جذب دی اکسید کربن با استفاده از تماس دهنده های غشائی الیاف توخالی باشد.