اثر 8 هفته تمرین مقاومتی دایره ای بر سطح پلاسمایی چمرین و برخی عوامل خطر قلبی متابولیکی در بیماران مردمبتلا به دیابت نوع2

مقدمه : دیابت شیرین (t2dm) از جمله بیماری های متابولیکی شایع است که مشخصه آن افزایش مزمن قند خون و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین است. وضعیت التهابی و مقاومت به انسولین از مهم ترین عوامل مرتبط با این بیماری محسوب می شوند. چمرین یکی از آدیپوکین ها ی تازه کشف شده می باشد که ممکن است در توسعه التهاب و مقاومت به انسولین شرکت داشته باشد. تحقیق حاضر اثر فعالیت های مقاومتی دایره ای را بر سطوح پلاسمایی چمرین و برخی عوامل خطر قلبی متابولیکی در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع 2 مورد ارزیابی قرار داد. مواد و روش ها : 18 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین سن73 /7±5/48 سال، وزن 6/12±41/79 کیلوگرم و شاخص توده ی بدنی 38/4±29/27 کیلوگرم بر مجذور قد به متر) به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10n=) و کنترل (8n=) تقسیم شدند. گروه تجربی، در 8 هفته تمرین مقاومتی دایره ای (3 جلسه در هفته، با شدت 80-60 درصد یک تکرار بیشینه) شرکت کردند. نمونه گیری خون 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، در حالت ناشتایی انجام شد و سطوح پلاسمایی چمرین، گلوکز ، انسولین و نیمرخ لیپیدی آزمودنی ها، اندازه گیری شد. یافته ها : یافته ها نشان داد، تمرین مقاومتی دایره ای منجر به کاهش معناداری درسطوح چمرین (01/0p=) ،گلوکز (049/0p=)، انسولین (01/0p=) و شاخص مقاومت به انسولین (01/0p=) و افزایش معناداری در سطوح hdl پلاسما (049/0p=) در گروه تجربی شد، اما تغییر معناداری در سطوح سایر لیپیدهای پلاسما مشاهده نشد. نتیجه گیری : به نظر می رسد، تمرین مقاومتی دایره ای با شدت های بالا، می تواند به عنوان رویکردی پیشگیرانه در بهبود دیابت نوع 2 مورد توجه قرار بگیرد. واژه های کلیدی : دیابت نوع2 – چمرین – تمرین مقاومتی دایره ای – عوامل خطر قلبی متابولیکی