اثر بخشی آموزش مهارتهای کیفیت زندگی بر شادکامی و سرزندگی سالمندان مرد اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارتهای کیفیت زندگی بر، شادکامی و سرزندگی سالمندان شهر اهواز بوده است. طرح پژوهش نیز از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بوده است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه بازنشستگان شهر اهواز بوده که از میان آنها 30 نفر انتخاب شدند. این افراد از لحاظ سن، جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و دارا بودن یک انحراف معیار پایین تر از میانگین در پرسشنامه شادکامی و سرزندگی و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش همگن شده بودند. ابزار مورد استفاده در پژهش شامل پرسش نامه های شادکامی آکسفورد و سرزندگی بوده است. جهت تحلیل داده ها، از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شده است. نتایج تحلیل تحلیل مانکوا نشان داد که آموزش مهارتهای کیفیت زندگی باعث افزایش شادکامی و سرزندگی در سالمندان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. همچنین آموزش مهارتهای کیفیت زندگی باعث افزایش زیر مقیاس های شادکامی سالمندان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. بر اساس یافته های پژوهش حاضر آموزش گروهی مهارت های کیفیت زندگی که از ترکیب روان شناسی مثبت نگر با رویکرد شناختی- رفتاری شکل گرفته، می تواند شادکامی و سرزندگی افراد سالمند را افزایش دهد.