بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی ناحیه 181- (a/g) پروموتر ژن mmp7 با شروع و گسترش سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال شامل سرطان در ناحیه ی کولون، رکتوم و زائده ی آپاندیس است. سرطان کولون و رکتوم خصوصیات مشترک زیادی با یکدیگر داشته، به همین دلیل اغلب آنها را با هم در نظر گرفته و به عنوان سرطان کولورکتال شناسایی می-شوند. در ایران سالیانه حدود 2262 نفر در اثر ابتلا به این سرطان جان خود را از دست می دهند. سرطان ابتدا به صورت پولیپ-های خوش خیم ظاهر می گردد که می تواند به سرطان تهاجمی و کشنده تبدیل گردد. افزایش بیان ژن ماتریلایزین در سرطان کولورکتال گزارش و آنزیم به عنوان مارکر پیش آگهی سرطان مطرح شده است. طبق مطالعات آلل g از پلی مورفیسم تک-نوکلئوتیدی -181a/g ژن mmp-7 (ماتریلایزین) سبب افزایش بیان آنزیم می گردد. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط پلی مورفیسم پروموتری ماتریلایزین با سرطان کولورکتال و مقایسه ی دقت تکنیک tetra-primer arms pcr با تکنیکrflp-pcr می باشد. در مطالعه ی حاضر، dna ژنومی از خون تام افراد بیمار واجد سرطان کولورکتال و افراد سالم به عنوان کنترل، استخراج و با تکنیک tetra-primer arms pcr تعیین ژنوتیپ شد. سپس تعدادی از نمونه ها بطور تصادفی انتخاب و با rflp-pcr تعیین ژنوتیپ شدند. طبق انتظار نتایج بدست آمده از تکنیک rflp-pcr نتایج حاصل از تکنیک tetra-primer arms را تأیید کرد که نشان می دهد این تکنیک می تواند به یک تکنیک کلینیکی تبدیل شود. نتایج این تحقیق نشان داد میان این پلی مورفیسم و خطر شروع و متاستاز سرطان کولورکتال در جمعیت اصفهان از نظر آماری همراهی وجود ندارد.