بررسی کارایی بیوفیلتراسیون در حذف و کنترل آلاینده خطرناک دی اتانول آمین

یکی از انواع آلودگی های محیط زیست، آلودگی هوا است. این ضایعه ناشی از فعالیت های بشر بوده و هیچ دستگاه قرنطینه ای قادر به جلوگیری از نفوذ هوای آلوده از منطقه ای به منطقه دیگر نیست. طبیعت به خودی خود قابلیت حذف و جذب آلاینده ها را دارد به طوری که اثرات سوء آن را بر طرف می کند اما امروزه آلودگی های ناشی از فعالیت های صنعتی به قدری وسیع و گسترده است که طبیعت قادر به حل این مشکل نمی باشد. در همین خصوص، یکی از مهم ترین و خطرناک ترین گروه های آلاینده هوا، آلاینده-های خطرناک هوا هستند. مطابق با تعریف، آلاینده های خطرناک هوا مواد شیمیایی سمی و آن دسته از آلاینده های هوا هستند که مسبب یا به طور منطقی شریک ایجاد تأثیرات منفی شدیدی بر سلامت بشر و حتی محیط زیست هستند و تهدیدی برای این دو محسوب می شوند. روش بیوفیلتراسیون یکی از پرکاربرد ترین و موثرترین روش ها در حذف آلاینده از جریان گاز خروجی صنایع مختلف و پاک سازی آن هاست. در این تحقیق، بازدهی این روش بر میزان حذف آلاینده خطرناک دی اتانول آمین در غلظت های پایین به همراه ثبت شرایط رطوبتی، دما و ph مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که در مرحله راه اندازی که غلظت ورودی به سیستم در محدوده 3/4 تا 5/7 قسمت در میلیون بوده است، تقریباً هیچ آلاینده ای از سیستم خارج نشده و بازده تقریباً 100درصد بوده است. با افزایش غلظت ورودی به 56 قسمت در میلیون، بازده ?? درصد کاهش یافته و از ?? درصد به ?? درصد رسیده است. پس از گذشت 13 روز از شروع مرحله اصلی، بازده با کاهش 32درصدی به 66 درصد رسیده است. با شدت یافتن فعالیت میکروبی تا پایان روز 29ام، بازده مجدداً افزایش یافته و به 80درصد رسیده است.