سنتز و شناسایی پلی (اتر- یورتان- اوره) های قطعه ای جدید بر پایه ی دی آمین شامل 5،4،2- تری آریل ایمیدازول

در این پروژه ابتدا سنتز ترکیب دی آمینی 4-[4-(5،4-دی فنیل-1h-ایمیدازول-2-ایل)فنوکسی] بنزن-1،3-دی-آمین (dai) به عنوان یک مونومر در بر دارنده حلقه ایمیدازول متصل به گروه های جانبی آروماتیک بررسی شد. به این منظور، در ابتدا ترکیب 4-(5،4-دی فنیل-1h-ایمیدازول-2-ایل) فنول (dip) به روش گرمادهی معمولی در حمام روغن در حلال استیک اسید گلاسیال و تحت تابش ریزموج در حضور مایع یونی تترا بوتیل آمونیوم برماید (tbab) سنتز شد. در مرحله بعد، با استفاده از ترکیب dip، ترکیب 4-[4-(5،4-دی فنیل-1h-ایمیدازول-2-ایل)فنوکسی] بنزن-1،3-دی نیترو (dni) تهیه شد و در نهایت مونومر dai از احیای گروه های نیترو موجود در ترکیب dni به گروه های nh2 به دست آمد. در مرحله بعد، یک سری از پلی اتر ـ یورتان ـ اوره (peuu) های حاصل از واکنش تراکمی 4،? 4-متیلن بیس (4-فنیل ایزوسیانات) (mdi) با پلی تترا هیدروفوران (pthf) با وزن مولکولی 1000 و مونومر dai به روش های حرارت-دهی تدریجی (حمام روغن) و تابش دهی ریزموج در حلال آلی –n متیل پیرولیدون (nmp) تهیه شدند و شرایط بهینه از نظر نوع کاتالیزور برای واکنش پلیمر شدن سایر ایزوسیانات ها شامل تولوئن- 4،2- دی ایزوسیانات (tdi)، هگزامتیلن دی ایزوسیانات (hdi) و ایزوفوران دی ایزوسیانات (ipdi) به کار برده شد. اثر ساختار آریلی و ایمیدازولی مونومر dai، نوع ایزوسیانات، روش حرارت دهی و ترتیب اضافه شدن مونومرها (ترتیب شکل گیری قطعات نرم و سخت پلیمری) بر ویژگی های فیزیکی مانند بازده، ویسکوزیته و پایداری گرمایی این پلیمرها بررسی شد. سپس یک سری از peuuهای حاصل از واکنش mdi با pthf با وزن مولکولی 1000 و دی آمین dai تحت تابش دهی ریزموج در مایعات یونی تترابوتیل آمونیوم برماید (tbab)، تترابوتیل آمونیوم یداید (tbai) و تترا-n- بوتیل فسفونیوم برماید (tbpb) سنتز شدند. اثر ساختار آریلی و ایمیدازولی مونومر dai و نوع مایع یونی به کار رفته در واکنش پلیمرشدن بر ویژگی های فیزیکی مانند بازده، ویسکوزیته و پایداری گرمایی پلیمرها بررسی شد. در نهایت یک سری از پلی اوره-یورتان های پر شاخه (hbpuu) حاصل از واکنش ایزوسیانات های mdi و hdi با مونومر dai و مونومر سه عاملی تری اتانول آمین (teoa) بعنوان b3 به روش حرارت دهی تدریجی (حمام روغن) و پلی اتر- اوره-یورتان های پر شاخه (hbpeuu) حاصل از واکنش mdi با pthf با وزن مولکولی 1000 و مونومرهای dai و teoa به روش های حرارت دهی تدریجی (حمام روغن) و تابش دهی ریزموج در حلال nmp تهیه شدند. اثر ساختار آریلی و ایمیدازولی مونومر dai، نوع ایزوسیانات، روش حرارت دهی و ترتیب اضافه شدن مونومرها (ترتیب شکل گیری قطعات نرم و سخت پلیمری) بر ویژگی های فیزیکی مانند بازده، ویسکوزیته و پایداری گرمایی این پلیمرها بررسی شد.