جداسازی باسیل ها و لاکتیک اسید باکتری های تولید کننده بیوپلی مر های پلی هیدروکسی آلکانوات از خاک و منابع دیگر و بررسی شرایط بهینه تولید این بیوپلی مر

در این تحقیق از 63 نمونه منابع طبیعی، برای جداسازی باکتری ها استفاده شد. با استفاده از محیط کشت های pca، برای جداسازی باسیلوس ها و mrs، برای جداسازی لاکتیک اسید باکتری ها، در نهایت 225 باکتری ایزوله شد. در ادامه، با دو روش رنگ آمیزی با رنگ سودان بلک بی و یک روش رنگ آمیزی با رنگ نایل رد، 62 ایزوله تولید کننده بیوپلی مر انتخاب شدند. از این تعداد، 22 ایزوله از باکتری های اسپوردار، 22 ایزوله از لاکتیک اسید باکتری های میله ای، سه ایزوله از لاکتیک اسید باکتری های کوکسی و 15 ایزوله از باکتری ها بدون اسپور بودند. 11 باکتری ژئوباسیلوس ایزوله شده از نفت خام توسط کارشناسان پژوهشکده زیست فناوری نیز با هر 3 روش، رنگ آمیزی شدند. ایزوله هایی که در روش اول رنگ آمیزی با سودان بلک بی، سیاه رنگ شدند و در روش دوم رنگ آمیزی، زیر میکروسکوپ، نقاط سیاه رنگ درون سلول را نشان دادند؛ و در اثر رنگ آمیزی با رنگ نایل رد و زیر نور ماوراء بنفش، نور فلورسنت ساطع کردند، برای مرحله بعد انتخاب شدند. سپس، برای پیدا کردن باکتری هایی با بازدهی تولید بالاتر، آزمون استخراج pha بر روی این 73 ایزوله انتخاب شده انجام شد تا مقدار pha تولیدی تعیین شود. باکتری هایی را که بیشترین میزان pha تولید کردند، به منظور شناسایی فنوتیپی و ژنوتیپی و بهینه سازی شرایط انتخاب شدند. از میان این 73 ایزوله، 11 ایزوله اسپوردار، 4 ایزوله لاکتیک اسید باکتری میله ای، یک ایزوله لاکتیک اسید باکتری کوکسی و یک ایزوله بدون اسپور انتخاب شد. ایزوله های ژئوباسیلوس بررسی شدند و شش ایزوله برای ادامه کار انتخاب شدند. برای شناسایی هر گروه از باکتری ها، آزمون های بیوشیمیایی مربوط به آن ها انجام شد. به دلیل متغیر بودن خصوصیات بیوشیمایی در اثر نقل و انتقالات پلاسمیدها و یا وفق پذیری جدایه ها با شرایط محیطی موجود، امکان شناسایی این جدایه ها بر اساس ویژگی های فنوتیپی به طور صد در صد وجود نداشت، بنابراین، از آنالیز توالی ژن 16s rdna، به منظور شناسایی دقیق جدایه ها استفاده شد. با استفاده از آزمون pcr و به کارگیری یک جفت پرایمر اختصاصی برای باسیلوس و عمومی برای لاکتیک اسید باکتری ها، قطعه ای از این ژن با 1200 جفت باز تکثیر شد. در ادامه، تولید pha برای ژئوباسیلوس ها در محیط اختصاصی با منبع کربنی نفت و لاکتیک اسید باکتری ها در محلول آب پنیر با منبع کربنی ملاس در زمان های مختلف، مورد بررسی قرار گرفت. ایزوله های ژئوباسیلوس، توانایی تولید بالاتری نسبت به لاکتیک اسید باکتری ها نشان دادند که از این میان دو ایزوله بهترین بودند. هر پنج ایزوله لاکتیک اسید باکتری، بالاترین میزان تولید pha را در 72 ساعت و 5/4% ملاس داشته اند.