تحلیلی بر فضاهای شهری موجود برای رسیدن به الگوی شهر ایرانی- اسلامی (نمونه موردی: شهر اصفهان)

شهر امروز محصول تفکر خودبنیادی نفس انسانی می باشد که دیدش نسب به عالم و خدا و انسان عوض شده است و سعی در یکسان سازی همه ساکنین شهر با مدرنیزم و ابزار خود، توسعه دارد خروجی این شهر بحران های متعدد انسانی و محیطی مانند بی عدالتی، شتاب، مشکلات زیست محیطی، اسراف و شهرسازی غیر بومی می باشد، بنابراین بحران شهر امروز محصول ایدئولوژی انسانی بریده شده از خدا می باشد که روح شیطانی خود را در غالب اومانیزم نشان می دهد، هدف از این پژوهش آسیب شناسی الگوی شهری موجود برای رسیدن به الگوی پایدار شهری با بررسی و تحلیل الگوی شهری و تأکید بر معیارهای مهم در تفکر اسلام مانند توحید، عدالت و احترام به طبیعت می باشد، بر این اساس پژوهش حاضر با ترکیب روش های مختلف کمی و کیفی و توصیفی سعی دارد الگوی موجود که بحران های آن ریشه در تفکر انسان امروز دارد را شناخته و الگویی متناسب با تفکرات دینی و الهی ارایه نماید، روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق به روش کتابخانه ای و همچنین برای تحلیل منطقه مورد مطالعه از آمار ،منابع ، اسناد و روش های پیمایشی و مشاهده استفاده شده است . نتایج این پژوهش نشان می دهد که بحران های شهری موجود در پی تفکر عقل ابزاری انسان می باشد، برای رسیدن به الگوی ایرانی-اسلامی از شهر نیازمند تغییر روش از خِرد انسانی به عقل الهی می باشیم همچنین در مصداق های مختلف شهر ایرانی- اسلامی این دین است که می توان نجات دهنده انسان و شهر امروزی باشد، بنابراین در ابعاد مختلف راه حل بحران های شهری موجود بازگشت به تفکر خدایی می باشد، اگر شهر مدرن تجلی نفس اماره انسانی است شهر ایرانی- اسلامی تجلی نفس مطمئنه و الهی انسان می باشد. در شهر ایرانی- اسلامی توحید جای تکثر، دین جای ایدئولوژی انسانی و سکنی گزینی جای شتاب را می گیرد، راهکار رسیدن به الگوی شهر ایرانی-اسلامی از شهر بازگشت به تفکر قدسی می باشد که از طریق استراتژی سلسله مراتبی تصمیم گیری از عقل، فکر،قلب و حس و بدن به دست می آید کسب می شود، پس الگوی شهر ایرانی- اسلامی در این چارچوب به دست می آید، همچنین در هر کدام از مصداق های بحران شهری امروز ما نیاز بازگشت به حالت قدسی خود داریم.