مقایسه تاثیر تمرین هوازی بر اکسایش چربی در دو دمای محیط مختلف در دانشجویان دختر فعال دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر دماهای محیطی مختلف بر اکسایش چربی و ضربان قلب پس از یک فعالیت هوازی بر روی تردمیل می باشد. بدین منظور 15 نفر دانشجوی فعال و سالم با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 42 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، سن 79/1± 14/22 سال، قد 09/5± 161 سانتی متر و وزن 19/5± 85/55 کیلوگرم در دو روز مختلف به فاصله یک هفته فعالیت هوازی بر روی تردمیل را در دو دمای حداکثر (40 درجه سانتی گراد ) و حداقل (20 درجه سانتی گراد) اجرا کردنند. آزمودنی ها در ابتدا پس از آشنایی با نحوه ی انجام پروتکل بر روی نوار گردان و استفاده از ماسک تنفسی، فعالیت فزاینده را روی نوار گردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی وضربان قلب هنگام فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردید. جهت ارزیابی اطلاعات از آزمون آماری اندازه گیری مکرر و t وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین اکسایش چربی (05/1 گرم در دقیقه در مقابل 29/1 گرم در دقیقه) و درصد حداکثر ضربان قلب (42/70 درصد در مقابل 14/60 درصد ) به ترتیب در دمای محیط حداکثر در مقایسه با دمای محیط حداقل بطور معناداری تفاوت داشته است (05/ 0p?). از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که اکسایش چربی در دمای حداقل بیشتر از دمای حداکثر بوده است و ضربان قلب در دمای حداکثر نسبت به دمای حداقل بطور معناداری بیشتر افزایش یافته است. در نتیجه رابطه ی مهمی بین اکسایش چربی و دمای محیط وجود دارد.