بررسی جامعه شناختی شادمانی با تأکید بر رویکرد نظریه بازکاوی

با مروری بر دیدگاه ها و گزارش های پژوهشی خارجی و داخلی انجام شده درباره شادمانی و تأهل، به تناقضاتی برمی خوریم که بیانگر پیچیده بودن موضوع، سوگیری های قومیتی برخی فمینیست های لیبرال و رویکردهای صرفاً پوزیتیویستی در آزمون و تحمیل نظریه های غیر بومی بر واقعیات اجتماعی است؛ ضمن آن که اکثر مطالعات نیز به حوزه روان شناسی اختصاص دارد. به منظور بومی سازی یا به عبارتی دیگر، برای شناسایی مرزهای مفهومی و تعیین انطباق و تناسب مقوله ها با واقعیات اجتماعی جامعه ما که مستلزم طی کردن روند فرضیه یابی است، پژوهش حاضر در صدد بررسی عمیق تر پدیده شادمانی از دیدگاه خود پاسخگویان زن متأهل با رویکردی جامعه شناختی است. پارادایم یا مدل الگویی برای بررسی پدیده شادمانی برگرفته از رویکرد روشی استراوس و کوربین تحت عنوان نظریه بازکاوی بوده است. بر این اساس، شرایط علی، زمینه و شرایط میانجی پدیده شادمانی، و نیز راهبردها و پیامدهای آن با استفاده از نمونه گیری نظری و حجم آن براساس اشباع نظری، دیدگاه 22 زن متأهل دانشجو از طریق مصاحبه عمیق و مصاحبه نیمه استاندارد مورد تحلیل مقایسه ای قرارگرفته است. یافته ها بیانگر آن است که تعمیم فرضیه جسی برنارد فمینیست لیبرال آمریکایی مبنی بر این که تأهل بیشتر از تجرد در زنان موجب ناشادمانی است، به شدت مورد چالش است. همچنین در روند فرضیه یابی در نمونه ها، متغیر مستقل دوگانگی نظر و عمل شوهر تأثیر منفی و قوی بر شادمانی زنان، و تأثیر مستقیم بر شادمانی وانمودی آنان داشته است. همچنین، رابطه ازدواج ترکیبی و متجانس با شادمانی زنان مثبت، و رابطه منفی از آن ازدواج مدرن بوده است. کلید واژه ها: شادمانی، نظریه بازکاوی، تحلیل مقایسه ای تداومی، بومی سازی، روند فرضیه یابی، دوگانگی نظر و عمل، شادمانی وانمودی، ازدواج ترکیبی، ازدواج متجانس، ازدواج مدرن