بررسی اثربخشی روش تدریس ایفای نقش بر مهارت های اجتماعی و رشد اخلاقی دانش آموزان دختر دوم راهنمایی منطقه 15 اموزش و پرورش شهر تهران

الف. موضوع و طرح مسأله( اهمیت موضوع و هدف): بررسی اثر بخشی روش تدریس ایفای نقش بر مهارت های اجتماعی و رشد اخلاقی دانش آموزان دختر دوم راهنمایی منطقه 15 آموزش و پرورش شهر تهران. تعلیم و تربیت دارای جنبه های مختلفی است که از میان آن می توان به تربیت جسمانی، شناختی، عاطفی، اجتماعی، و اخلاقی و معنوی اشاره کرد.یکی از اهداف مهم هر نظام آموزش، علاوه بر بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، افزایش مهارت های اجتماعی و... است. رعایت اصول اخلاقی و به کارگیری صحیح مهارت های اجتماعی، در حفظ سلامت جوامع نقش فوق العاده ای دارد و عدم رشد تکامل اخلاقی و اجتماعی افراد جامعه، باعث تولید افرادی رقابت جو و از خود بیگانه است که ذهنی مصرف کننده دارند و فقط به منافع خود در جهت برتر شدن می اندیشند و به احتمال زیاد، رفتارهای آن ها به رفع و ضرری که نصیب آن ها می شود، بستگی دارد تا مصالح اجتماعی و همچنین موجب، ارتکاب اعمال خلاف و مجرمانه و کاهش امنیت اجتماعی و به تبع آن افزایش هزینه های مادی و معنوی جهت رفع این جرایم و اعمال بزهکارانه خواهد گردید و در معنای کلی تر، مانع توسعه و پیشرفت همه جانبه ی کشور خواهد شد.روش های آموزشی مناسب، باعث رشد قضاوت اخلاقی و رفتار اخلاقی می شود. آموزش مهارت های فردی، اجتماعی، اصول اخلاقی و بسیاری از مهارت های ارتباطی دیگر، در کنار آموزش علم و دانش، در نهاد آموزش و پرورش امکان پذیر است، زیرا؛ این نهاد اجتماعی، در شکل دهی فرهنگی که در آن مصالح جمعی بر مصالح فردی ارجح است، تأثیر بسزایی دارد. ب. مبانی نظری شامل مرور مختصری از منابع، چارچوب نظری و پرسشها و فرضیه ها: امروزه رشد شخصیت همه جانبه فردف یکی از اهداف اساسی و اولیه ی هر نظام آموزشی است. از جمله جنبه های مهم رشد و شخصیت انسان، جنبه ی اجتماعهی و اخلاقی است. رشد اجتماعی یعنی، به سطحی از مهارت در روابط اجتماعی دست یافته باشیم که بتوانیم با دیگران به راحتی زندگی کنیم و سازگاری داشته باشیم. این دیگران شامل؛ افراد خانواده، معلمان، دوستان، و بستگان گرفته تا افراد محیط اطراف شما، حتی کسانی که برای اولین بار با آن ها برخورد می کنید. نارسایی در مهارت های اجتماعی موانعی برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، از جمله؛ ناتوانی یادگیریف عقب ماندگی ذهنی و اختلال عاطفی می شود و هدف از اموزش این مهارت به حداقل رساندن این معلولیت هاست. یکی دیگر از مهم ترین وظایف تعلیم و تربیت در هر جامعه، تربیت اخلاقی است و هدف آن پرورش شهروندانی است که علاوه بر برخورداری از هوش و ذکاوت، افرادی با فضیلت، خیر و نیکو کار بار آیند. یکی از راه هایی که در تکوین شخصیت فردی و اجتماعی فراگیران سهم بسزایی دارد، روش تدریس ایفای نقش است. این روش وسیله ای است برای تخلیه ی هیجانی، شیوه ای برای تغییر نگرش، روشی برای ایجاد بصیرت در فرد و شیوه ای برای آموزش رفتار جدید است.