تدوین الگوی طراحی ساختمان های آموزش دهنده براساس فناوری های هوشمند چندرسانه ای (نمونه: بازار صنایع دستی تهران)

آموزش مفهومی است که از گذشته‎های دور با بشر و جامعه بشری همراه بوده است. هر آن‎چه بیشتر زمان می‎گذرد و هراندازه بیشتر انسان با مفاهیم جدید آشنا می‎شود، جایگاه تعلیم و تعلم بیشتر نمایان می‎گردد. تعلیم بایستی با تعلم همراه باشد. از این‎رو است که در نگاه ائمه اطهار و امامان معصوم (علیهم‎السلام) پرورش انسان‎ها اهمیت بسیار ویژه‎ای دارد. مقوله آموزش منحصر به افراد، زمان یا مکان خاصی نیست و این امر نیز محدود به مدرسه یا تنها مکان‎های آموزشی نیست و برای پیشبرد اهداف جامعه، آموزش باید در هر مکان و هر زمان انجام گیرد. آموزش در واقع نوعی فعالیت عملی است که سعی در فراهم آوردن رهنمود و روشنگری تمامی جنبه های مختلف آموزش (اعم از جنبه های تعلیمی، اخلاقی و سیاسی مربوط) و هم‎چنین ساختار اجتماعی وابسته به آن دارد. جهت برآورده کردن این مهم نیاز به فراهم کردن مفاهیم صحیح و دانش کافی از نحوه تدریس، یادگیری، روش‎های ارزیابی، ساختار و نحوه تغییر و تحول سیستم‎های آموزشی و اجتماعی، نقش افراد ذی نفع مربوطه و مسائل نظیر آن می‎باشد. در دنیای امروز با توجه به رشد جوامع و حرکت رو به رشد تکنولوژی، نیاز به آموزش فرهنگ به‎ شهروندان به ویژه جوانان احساس می‎شود، از این‎رو بسیاری از مدیران شهری تلاش دارند تا از هر فرصت و امکانی برای این امر استفاده می‎کنند. با مطرح شدن تئوری شهر آموزش‎دهنده در دهه اول قرن بیست و یکم که بسیار مورد استقبال عموم صاحب‎نظران قرار گرفت و در سال 2004 میلادی به عنوان یک کنوانسیون بین‎المللی مطرح شد، این فرصت پیش آمد تا از امکانات موجود در شهر نیز برای آموزش شهروندان استفاده شود. در ارتباط با این موضوع در حوزه معماری هنوز اقدام خاصی در این زمینه صورت نپذیرفته است. از آنجایی که انسان‎ها مدت زمان زیادی از اوقات شبانه‎روز خود را در ساختمان‎ها به سر می‎برند، ساختمان‎ها می‎توانند بهترین وسیله برای انتقال و آموزش فرهنگ و حقوق شهروندی به آن‎ها باشند. در حقیقت ساختمان‎ آموزش‎دهنده ساختمانی است با هویت خاص خود که می‎تواند بخشی از هویت یک ملت را تشکیل دهد. از آنجایی که محیط‎ها فرهنگ‎ها را می‎سازند و فرهنگ‎ها محیط‎ها را این دو در رابطه‎ای مستقیم و دوطرفه با هم قرار دارند. محیط به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار بر زندگی فرد مجموعه‎ای از آموزش‎ها را به وی منتقل می‎کند و این آموزش‎ها در حقیقت القا کننده فرهنگ‎های مختلف مورد نیاز زندگی روزانه بشر می‎باشند. پژوهش پیش‎رو با بهره‎گیری از روش تحقیق استدلال منطقی می‎باشد که با استفاده از تکنیک توصیفی- تحلیلی به انجام می‎رسد. در این میان رویکرد این تحقیق طراحی محور است. روش گردآوری اطلاعات لازم در این زمینه تلفیقی است از مطالعات میدانی و مطالعات کتاب‎خانه‎ای که به فراخور موضوع پژوهش از آن‎ها بهره گرفته شده است (گروت، وانگ، 1388، 340-301). در این راستا، یافته‎های اصلی در این تحقیق بیان اصول چهارگانه و معیارهای هشت‎گانه‎ای متناسب با شرایط ایران اسلامی، در زمینه طراحی ساختمان‎های آموزش‎دهنده می‎باشد. بر اساس معیارها و اصول به دست آمده، هم‎چنین شاخص‎هایی کلی در جهت تحقق هدف اصلی پژوهش بیان گردیده است که می‎توانند الگویی کلی برای طراحی ساختمان‎های آموزش‎دهنده مشخص کرد.