بررسی اثرات سایتوتوکسیک آنالوگ های جدید کمبرتاستاتین به عنوان مهار کننده های اختصاصی پلیمریزاسیون توبولین، در رده های سلولی helaوmcf7

میکروتوبول ها از جمله اهداف موثر در درمان انواع سرطان می باشند. داروهایی که قابلیت مهارتجمع میکروتوبول ها را داشته باشند و یا موجب مهار پلیمریزاسیون توبولین و مانع تجمع میکروتوبول ها شوند، به عنوان داروهای ضد سرطان مورد توجه قرار می گیرند. ترکیبات مختلفی به عنوان مهار کننده ی پلیمریزاسیون توبولین در دسترس بوده و در درمان سرطان کاربرد دارند، یکی از این ترکیبات کمبرتاستاتین است. در این پایان نامه مطالعه ای در مورد خصوصیات گروه جدیدی از آنالوگ های کمبرتاستاتین با اثر مهار کننده ی پلیمریزاسیون توبولین انجام پذیرفت. آنالوگ های کمبرتاستاتین دارای توانایی مهار تکثیر در رده های سلولی مربوط به سرطان رحم (hela) و پستان (mcf7) انسان هستند. رده های سلولی مذکور که از بانک سلول ایران تهیه شدند در معرض غلظت های مختلف آنالوگ های کمبرتاستاتین (10، 25، 40، 50، 60 و 100 میکرو مولار) در زمان های متفاوت ( 24، 48 و 72 ساعت) قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده ی افزایش مرگ ومیر سلولی با افزایش غلظت و زمان است. بر اساس نتایج حاصله از فلوسایتومتری تجمع سلول ها در فاز g2/m در سلول های تیمار شده با آنالوگ های کمبرتاستاتین مشاهده گردید. بررسی فلوسایتومتری با نشانگرهایannexin v وپروپیدیوم یدید نشان داد میزان آپاپتوز در سلول های تیمار شده با آنالوگ های کمبرتاستاتین نسبت به نکروز بیشتر است. تعدادی از این آنالوگ ها قادر به مهار سلول های طبیعی (فیبروبلاست) در فاز g2/m نبودند. این نتایج نشان دهنده ی تأثیر کمتر آنالوگ های جدید در سلول های طبیعی نسبت به سلول های سرطانی است.این مطالعه نشان دهنده تاثیر تعدادی از این ترکیبات در مهار پلیمریزاسیون توبولین می باشد.