گردشگری گردهمایی ها و بررسی جایگاه آن در توسعه شهری و منطقه ای (مطالعه موردی: کلان منطقه شمال ایران)

امروزه کشورها برای کسب امتیازهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... در رقابت هستند و شهرها با تفکرات مدیریتی سعی دارند تسلط خود را بر سطح محلی و منطقه نمایان ساخته و با کسب امتیاز و فرصت، به توسعه دست یابند. در حال حاضر میزبانی شاخه های مختلف گردشگری از جمله گردشگری گردهمایی ها به عنوان گرایشی تخصصی در توریسم شهری، یکی از روش های موثر در توسعه به حساب می آید. ولی در کشور ایران برنامه ریزی تخصصی و سرمایه گذاری مستقل در زمینه مذکور بسیار اندک و موردی صورت گرفته است. بنابراین با توجه به نوپا بودن گردشگری مورد بحث و عدم وجود اصول و مبانی مدون در این زمینه در برنامه ریزی کشور، پژوهش پیش رو بر آن است تا با هدف معرفی گردشگری گردهمایی ها به عنوان راهکاری نوین در کشور جهت دستیابی به توسعه، در گام اول به شناسایی جامع گردشگری مذکور و اصول برنامه ریزی آن پرداخته و سپس جایگاه این گرایش تخصصی از گردشگری را در توسعه شهری و منطقه ای کلان منطقه شمال مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور، ابتدا معیارهای لازم جهت پذیرفتن نقش گردشگری گردهمایی ها شناسایی شده سپس در تجزیه و تحلیل داده ها و ویژگیهای مختلف فعالیت مذکور از منطق فازی، تکنیک تاپسیس و تکنیک تحلیل سلسله مراتبی در محیط gis استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد هفت معیار اصلی (مکانی- کالبدی، اقتصادی، جمعیتی، خدماتی، طبیعی، فرهنگی- اجتماعی و گردشگری ) با زیرمعیارهای خاص خود، در برنامه ریزی فعالیت های گردشگری گردهمایی ها موثر بوده ولی وزن و اثر آنها در برنامه مذکور یکسان نمی باشد. همچنین بر اساس نتایج حاصل از تحلیل های انجام شده، حوزه رشت، بخشی از حوزه ساری و سه هسته متمرکز از مجموعه شهرهای همکار به عنوان مراکز برگزاری گردهمایی های موضوعی نظیر: منابع طبیعی، محیط زیست، علوم دریایی، کشاورزی و... در سطح منطقه انتخاب شده اند. بدین ترتیب اعطای نقش حرفه ای گردشگری گردهمایی ها، به مناطق مذکور می تواند عملکرد آنها را در سطح منطقه مشخص کرده و ضمن هویت بخشی، جهت گیری فعالیت های آتی این مناطق را سامان ببخشد. شایان ذکر است، این گردشگری با گذشت زمان موجب تقویت سیاست تمرکززدایی شده و با اثرگذاری ویژه خود بر محیط، توسعه کلان منطقه شمال را به همراه دارد.