فراگیری ساختارهای اسمی انگلیسی توسّط زبان آموزان ایرانی در مراحل اوّلیّه ی یادگیری زبان دوّم و سوّم

این تحقیق تلاشی برای پیشبرد یافته های چند زبانی، بخصوص فراگیری زبان سوم است. بدین منظور نقش انتقال زبان های پیشین در فراگیری ساختار های انگلیسی همانند جایگاه صفت در جمله و ساختار مضاف و مضافٌ الیه، که در زبان اول (ترکمنی) و سوم (انگلیسی) یکسان می باشند، و همچنین بند های موصولی و نشانه ی حالت "به ای" که در زبان دوم (فارسی) و زبان سوم (انگلیسی) یکسان هستند، مورد بررسی و تحقیق قرار گرفت. شرکت کنندگان به دو گروه زبان دوم، یعنی فارسی زبان ها و زبان سوم، یعنی ترکمن زبان ها تقسیم شدند. فارسی زبان ها در اوایل یادگیری زبان انگلیسی تنها دسترسی به زبان اول خود، یعنی زبان فارسی داشتند، در حالی که ترکمن زبان ها به دو زبان فارسی و ترکمنی مسلط بودند. اطلاعات دانش زبانی فراگیران از طریق دو آزمون با عناوین قضاوت دستوری و ترجمه نوشتاری جمع آوری و بررسی شد. نتایج این تحقیق توسط نرم افزار آماری spss تحلیل و بررسی شدند و نشان دادند که از طرفی، هیچ نقش مجزایی برای زبان اول یا دوم در یادگیری زبان سوم وجود ندارد که خود نشانگر بطلان نظریه های انتقال زبان اول و وضعیت زبان دوم است، و از طرف دیگر تایید کننده ی مدل انتقال انباشتگی چند زبانی است. در نتیجه می توان گفت که هم زبان اول و هم زبان دوم در یادگیری زبان سوم نقش بسزایی دارند. همچنین نتایج این تحقیق ثابت کرد که عملکرد گروه سه زبانه ها در یادگیری زبان جدید، به دلیل بهره مندی از آگاهی فرازبانی، بهتر و فراتر از گروه دو زبانه ها بود.