بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کاری کارکنان زندان های استان فارس

چکیده مقدمه:فرسودگی شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش کارآیی ،اثر بخشی و از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمی و روانی خصوصا در حرفه های خدمات انسانی می باشد و کاهش آن به شیوه های مختلف از جمله ارتقاء سطح کیفیت زندگی کاری در محیط های پر استرس شغلی مانند زندان ها می تواند موجب افزایش رضایتمندی کارکنان و اثر بخشی سازمان ها گردد.هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه فرسودگی شغلی وکیفیت زندگی کاری کارکنان زندان های استان فارس بود. روش بررسی:روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی 1005نفر کارکنان شاغل زندان های فارس در نیمه اول سال 1391 بود. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بود و محقق موفق به دریافت 350 پرسشنامه تکمیل شده گردید.ابزار مورد استفاده شامل سه پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک،پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلاچ و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری کاسیو بود و اطلاعات توسط نرم افزار آماری spss18مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.در آمار توصیفی از جداول فراوانی،درصد فراوانی،میانگین ، انحراف معیار،نمودار و در آمار استنباطی از آزمون های آماری تی گروههای مستقل،تحلیل واریانس یک طرفه،پیگیری توکی و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کاری رابطه معکوس و معناداری وجود داشت (0001/0=p و23/0- =r).بین فرسودگی شغلی و مشارکت کارکنان، پیشرفت شغلی،ارتباط کارکنان،میل و انگیزش به کار، امنیت شغلی،حقوق و دستمزد و غرور و افتخار ارتباط معکوس و معنی دار وجود داشت اما ارتباط بین حل و فصل مشکلات کارکنان با فرسودگی شغلی در هیچ سطحی معنی دار نبود.بین میانگین فرسودگی شغلی با جنسیت ارتباط معناداری وجود داشت.(فرسودگی شغلی در زنان بیشتر از مردان بود). اما ارتباط معنا داری با سن،وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، وضعیت خدمت،سابقه کارو محل خدمت وجود نداشت.بین میانگین خستگی عاطفی با نوع استخدام و پست سازمانی ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری:وجود فرسودگی شغلی در کارکنان زندان های فارس لزوم اتخاذ سیاست های جدید جهت تعدیل و پیشگیری از این پدیده را محرز می سازد.با تمرکز بر برنامه های تقویت کیفیت زندگی کاری می توان در این راستا گام برداشت. واژگان کلیدی: کیفیت زندگی کاری،فرسودگی شغلی، زندان.