رابطه ابعاد عزت نفس، آرزوها و انتظارات دانش آموزان معلول جسمی

شیدا مندمی هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ابعاد عزت نفس، آرزوها و انتظارات دانش آموزان معلول جسمی بود. نمونه پژوهش مشتمل بر 71 نفر از دانش آموزان معلول جسمی (41 پسر و 30 دختر) شهر شیراز بود. به منظور گردآوری اطلاعات از سه ابزار؛ فرم کوتاه مقیاس عزت نفس هر (کلی، دنی و یونگ، 1997)؛ زیرمقیاس عزت نفس ارتباط با همسالان از پرسشنامه دوبوا، فلنر، براند، فیلیپس و لیز (1996) و مقیاس آرزوها و انتظارات (لوبر، استوت همر- لوبر، وان کامِن و فارینگتون، 1991) استفاده گردید. پایایی ابزارها از طریق ضریب آلفای کرونباخ و روائی از طریق همبستگی هر گویه با نمره کل زیرمقیاس مربوطه و همچنین همبستگی بین زیرمقیاس ها بدست آمد. نتایج حاکی از پایایی و روایی قابل قبول ابزارها بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشـان داد که بین ابعاد عزت نفس (عزت نفس در خانه، عزت نفس با همسالان، عزت نفس در مدرسه) و آرزوها و انتظارات (اهمیت کنونی اهداف، انتظارات آینده ی نزدیک، انتظارات آینده ی دور) دانش آموزان معلول جسمی همبستگی معنادار وجود دارد. به این صورت که بین عزت نفس و آرزوها و انتظارات رابطه مثبت معنادار وجود داشت و عزت نفس در مدرسه نسبت به عزت نفس در خانه و با همسالان همبستگی کمتری با آرزوها و انتظارات داشت. همچنین اهمیت کنونی اهداف (آرزوها) نسبت به انتظارات آینده ی نزدیک و دور همبستگی کمتری با ابعا عزت نفس داشت. بین سن آزمودنی ها و اهمیت کنونی اهداف (آرزوها) همبستگی مثبت و معنادار و بین سن آزمودنی ها و آرزوهای شغلی همبستگی منفی و معنادار مشاهده شد. تحصیلات پدر همبستگی معناداری با عزت نفس و آرزوها و انتظارات آزمودنی ها نداشت. طبقه شغلی پدر و عزت نفس با همسالان کودکان همبستگی معنادار داشت. نتایج پژوهش مورد بحث و نتیجه گیری قرار گرفت. محدودیت ها و پیشنهادهای پژوهشی و کاربردی ارائه گردید.