عوامل بازدارنده فعالیتھای جسمانی پرستاران زن دانشگاه شھید بھشتی تھران

از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیق توصیفی- پیمایشی که به شکل میدانی اجرا شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد «موانع فعالیت های جسمانی» است که توسط کارول و الکساندریا بر اساس مدل هرمی موانع تهیه و شامل 29 پرسش است(85/0=?). جامعه آماری این تحقیق پرستاران زن بیمارستان های دانشگاه شهید بهشتی تهران که در 24 بیمارستان، با حجم تقریبی 2805 نفر زیر نظر این دانشگاه مشغول به کار می باشد. نمونه های آماری با استفاده از جدول مورگان تعداد 338 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss19 انجام شد.میانگین عوامل بازدارنده :نداشتن همراه با 47/3 بیشترین میانگین، سپس نداشتن وقت با 22/3، کمبود امکانات با 98/2، نداشتن دسترسی با 74/2، مشکلات فردی/ روانی با 32/2، نبود علاقه با 26/2و در نهایت کمترین مقدار مربوط نا آگاهی با میانگین 18/2 بود. میان عوامل بازدارنده و زیر مجموعه های آن (موانع درون فردی، بین فردی و ساختاری) با میزان مشارکت رابطه معنی داری وجود دارد. بین میزان مشارکت و سن در جامعه تحت بررسی با توجه به ضریب همبستگی بدست آمده رابطه معنی داری وجود دارد ولی بصورت معکوس یعنی هر چه سن افراد بالاتر می رود میزان مشارکت آنها کمتر می شود. بین میزان مشارکت افراد در فعالیتهای ورزشی بر اساس میزان تحصیلات در جامعه تحت بررسی اختلاف معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: موانع درون فردی (نداشتن علاقه، ناآگاهی، مشکلات فردی/ روانی) با انگیزه افراد رابطه دارند و از آن طریق می توانند بر میزان مشارکت فرد در ورزش اثر بگذارند. این نتایج از مدل هرمی موانع مشارکت حمایت می کنند و باعث روشن شدن نقش بیشتر انگیزه در این مدل می-شوند.