ساخت دو حسگر شیمیایی نوری با استفاده از مشتقات بنزایمیدازول و ایندول در غشای pvc جهت اندازه گیری یون نقره(i)

در این تحقیق دو حسگر شیمیایی نوری برای اندازه گیری یون نقره ساخته شده است. این حسگرها مبتنی بر یون-پذیرهایی است که یکی از مشتقات بنزایمیدازول است و دیگری از مشتقات ایندول می باشد که به ترتیب از آن ها تحت عنوان l1 و l2 نام برده خواهد شد. در هر دو حسگر از یک یون پذیر رنگی به نام eth5294 و سدیم تترافنیل بورات به عنوان افزودنی آنیونی در غشای پلی وینیل کلرید استفاده شده است. تأثیر متغیرهایی مانند ph، ترکیب اجزای غشا، برگشت پذیری و زمان پاسخ بررسی شدند و شرایط بهینه به دست آمد. در شرایط بهینه دامنه ی خطی برای حسگر l1، 12-10× 22/9 تا 4-10× 14/1 مولار به دست آمد. حدتشخیص این حسگر12-10×20/2 مولار محاسبه شد. حسگر l1 به صورت برگشت پذیر عمل کرده و با استفاده از محلول hcl قابل بازیابی و استفاده ی مجدد می باشد. این حسگر برای اندازه گیری یون نقره در نمونه های طبیعی متعددی از جمله سنگ معدن، پماد موضعی سیلورسولفادیازین، آب رودخانه ی زاینده رود و آب معدنی مورد استفاده قرار گرفت و نتایج حاصل با روش پلاسمای کوپل شده ی القایی مقایسه گردید که توافق خوبی مشاهده شد. دامنه ی خطی در شرایط بهینه برای حسگر l2 11-10× 27/2 تا 3-10×30/1 مولار محاسبه شد و حد تشخیص این حسگر12-10× 57/9 مولار به دست آمد. حسگر l2 نیز به آسانی توسط محلول hcl قابل بازیابی و استفاده ی مجدد می باشد. این حسگر برای اندازه گیری یون نقره در نمونه های طبیعی از جمله سنگ معدن، پماد موضعی سیلورسولفادیازین و آب رودخانه ی زاینده رود مورد استفاده قرار گرفت و نتایج حاصل با روش پلاسمای کوپل شده ی القایی مقایسه گردید که توافق خوبی مشاهده شد.