استفاده از شاخص خرابی برای ارزیابی کارایی سیستمهای کنترل غیر فعال ساز ه ها

در این پایان نامه، به طراحی بهینه جرم میراگر تنظیم شده (tmd)، به عنوان نمونه ای از سیستم-های کنترل غیرفعال سازه ها، برای کاهش خرابی سازه های غیر خطی فلزی تحت اثر زلزله پرداخته شده است. برای این منظور، سازه های غیرخطی فلزی با رفتار واقعی مجهز شده به مکانیزم tmd در نرم-افزار opensees مدلسازی شده و تحت اثر تحریک لرزه ای مشخص قرار داده شده است. پارامترهای سختی و میراییtmd، به ازای جرم مشخص آن، طوری بدست آمده است که شاخص خرابی سازه به حداقل برسد. برای این منظور سازه های فلزی دوبعدی 3 و 9 طبقه مجهزشده به مکانیزم tmd،تحت اثر رکوردهای زلزله مشخص قرار گرفته و به طراحی tmd به ازای درصد جرمهای مختلف جهت کاهش شاخص خرابی پرداخته شده است. نتایج حاصل از آنالیز عددی نشان می دهد که با روش مورد استفاده می توان به طراحی tmdبرای کاهش خرابی سازه پرداخت که نیاز به حجم محاسبات بالایی دارد. همچنین نتایج نشان می دهند که سیستم tmd در بعضی مواقع می تواند باعث افزایش خرابی شود و عملکرد این نوع سیستم بستگی به مقادیر پارامترهای آن (جرم، سختی و میرایی) و مشخصات زلزله ی ورودی دارد. نتایج نشان می دهند که در بعضی از رکوردهای زلزله، با افزایش درصد جرم کارایی tmd در جهت کاهش خرابی، افزایش می یابد و در برخی رکوردها با افزایش درصد جرم کارایی tmd در جهت کاهش خرابی، کاهش می یابد و با توجه به اینکه سیستمهای کنترل غیرفعال یکی از پرکاربردترین سیستمهای کنترل می باشند، باید معیار خرابی در طراحی این نوع سیستمها مورد توجه قرار گیرد