مقایسه آزمایشگاهی چقرمگی کامپازیت رزین های سایلوران بیس و دی متاکریلات بیس قبل و بعد از کاربرد ژل سفید کننده کارباماید پراکساید 15%

مقدمه و هدف: بسیاری از بیمارانی که برای سفید کردن دندانهای خود به کلینیک مراجعه می کنند دارای ترمیم های همرنگ دندان متعددی در دهان خود می باشند که تمایلی برای تعویض آنها نشان نمی دهند. هدف از این مطالعه مقایسه چقرمگی کامپازیتهای دی متاکریلات بیس و سایلوران بیس قبل و بعد از سفید کردن با ژل کارباماید پراکساید 15% بود. مواد و روشها: برای انجام این مطالعه آزمایشگاهی از سه نوع کامپازیت نانوفیلد (filtek z350) ، میکروفیلد (heliomolar) و سایلوران بیس (filtek p90) استفاده شد و از هر کامپازیت 20 عدد نمونه بار شکل با توجه به راهنمای astm برای نمونه ی بار شکل باsingle edge notch به ابعاد mm25×5×2.5 در یک قالب فلزی تهیه گردید(60 n=). نیمی از نمونه های هر سه گروه، کنترل و نیمی دیگر گروه آزمایش بودند. برای نمونه های گروههای کنترل درمان سفید کردن انجام نشد و تا زمان انجام تست فرکچرتافنس، در آب مقطر در ‍‍c?37 نگهداری شدند. نمونه های گروههای آزمایش تحت درمان با ماده سفید کننده کارباماید پراکساید (15% opalescence) به مدت 2 هفته و روزی 8 ساعت قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره bleaching ، نمونه ها بوسیله آب شسته شده و 24 ساعت در آب مقطر نگهداری شدند. سپس تست خمش سه نقطه ای برای همه نمونه های کامپازیتی توسط دستگاه استحکام سنج یونیورسال santam با cross head با سرعت mm/min 5 انجام شد. جهت آنالیز داده ها از آزمونهای آماری آنالیز واریانس دو عاملی و یک عاملی و توکی در سطح معنی داری 05/0 =? استفاده شد. یافته ها: در مورد کامپازیتهای z350 و p90 کاربرد ژل بلیچینگ بر میانگین چقرمگی تاثیر معنی داری نداشت(05/0>?). ولی برای کامپازیت هلیومولار میانگین چقرمگی در اثر کاربرد ژل بلیچینگ به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (004/0p=). همچنین نتایج آزمون anova نشان داد که بین چقرمگی سه نوع کامپازیت گروههای کنترل (000/0= p) و سه نوع کامپازیت گروههای آزمایش (002/0 (p= اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: از سه نوع کامپازیت این مطالعه، ژل بلیچینگ فقط باعث افزایش میانگین چقرمگی کامپازیت هلیومولار شد. همچنین قبل و بعد از کاربرد ژل بلیچینگ، کامپازیت p90 بیشترین و کامپازیت heliomolar کمترین میانگین چقرمگی را دارا بودند.