مقایسه اثر بخشی زوجدرمانی یکپارچه نگر با زوجدرمانی هیجان مدار بر کاهش آسیب های ناشی از خیانت زناشویی

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر و زوج درمانی هیجان مدار بر افزایش صمیمیت و بخشودگی و کاهش افسردگی و علائم استرس پس از سانحه همسران زوجینی که مرد مرتکب خیانت زناشویی شده بود، در اصفهان صورت گرفت. طرح این پژوهش از نوع آزمایشی به شیوه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بوده است. جامعه ی تحقیق شامل کلیه ی زوجین درگیر با مسأله خیانت زناشویی همسر (مرد) مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی مشاوره و روانشناختی شهر اصفهان در سال 1390 بوده است. از این جامعه 45 زوج به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه ی جایگزینی تصادفی زوجین در سه گروه، زوج درمانی یکپارچه نگر (15 زوج)، زوج درمانی هیجان مدار (16 زوج) و گواه (14 زوج) گماشته شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ی افسردگی بک، پرسشنامه استرس پس از سانحه، پرسشنامه صمیمیت زوجین و پرسشنامه انگیزه های بین فردی مرتبط با آسیب استفاده شد. گروه زوج درمانی یکپارچه نگر و زوج درمانی هیجان مدار هرکدام 8 جلسه زوج درمانی یکساعته و هفته ای یکبار دریافت کردند و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. نمره های به دست آمده از ارزیابیها در سه مرحله (پیش آزمون، پس آزمون و یک ماه بعد از پس آزمون) به کمک آزمونهای آماری تحلیل واریانس چند متغییری (manova) و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین زوجین گروه های آزمایش و کنترل در متغییرهای وابسته (صمیمیت، بخشودگی، افسردگی و علائم استرس پس از سانحه) تفاوت معناداری وجود دارد (01/0)p. بدین ترتیب فرضیه های مبنی بر زوج درمانی یکپارچه نگر و زوج درمانی هیجان مدار بر افزایش صمیمیت و بخشودگی و کاهش افسردگی و علائم استرس پس از سانحه موثر هستند تأیید شدند. همچنین نتایج نشان داد که دو رویکرد زوج درمانی یکپارچه نگر و زوج درمانی هیجان مدار در کاهش افسردگی، علائم استرس پس از سانحه هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت اثر تقریباً یکسانی دارند. اما در افزایش صمیمیت و بخشودگی هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت زوج درمانی یکپارچه نگر موثرتر از زوج درمانی هیجان مدار است.