بررسی رابطه خودپنداره معلمان با نوع نگرش آنها نسبت به ویژگیهای معلم تسهیلگر در مقطع متوسطه منطقه بهنمیر

هدف از این تحقیق بدست آوردن رابطه بین خودپنداره معلمان و نگرش آنها نسبت به یک نوع روش مدیریت کلاس درس و چگونگی رابطه ای موثر با دانش آموزان بوده تا بتواند با ارائه پیشنهاداتی در رفع موانع ارتباطات بین فردی موثر معلمان با دانش آموزان که منجر به تغییر رفتار و یادگیری معنادار در دانش آموزان می گردد، قدمی بردارد. این تحقیق با بررسی نظریه راجرز در مورد ویژگیهای معلم تسهیلگر و فواید آن در کلاس درس، برای آماده سازی معلمان جهتِ استفاده از این روش، مقدماتی را فرض نموده است که یکی از مهمترین آنها نوع خودپنداره معلمان می باشد. برای این منظور ابتدا محقق برای ساخت آزمون نگرش سنج برای سنجش نوع نگرش معلمان نسبت به ویژگیهایی که راجرز برای یک معلم تسهیل کننده ذکر کرده است اقدام نموده و سپس با اجرای همزمان این آزمون با آزمون خودپنداره راجرز به جمع آوری اطلاعات پرداخته است. در نهایت با استفاده از نرم افزار spss به تجزیه و تحلیل آماری اقدام نموده و در پی پاسخ به سوالات تحقیق برآمده است. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان دهنده رابطه ای مثبت و معنادار میان خودپنداره معلمان با نوع نگرش آنها به ویژگیهای معلم تسهیلگر می باشد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن است که با احتمال زیاد می توان نوع نگرش معلمان نسبت به ویژگیهای معلم تسهیلگر را از روی نوع خودپنداره آنها پیش بینی کرد.