موضوعاتی در رهیافت دبروی -بوهم بر مکانیک کوانتومی

مکانیک بوهمی که تئوری دبروی- بوهم و مدل موج هدایت گر نیز نامیده می‏شود، نسخه ای از مکانیک کوانتومی است که در سال 1927 به وسیله لوییس دبروی، کشف شد. دیوید بوهم اولین کسی بود که متوجه اهمیت و معنی این تئوری شد. او تئوری دبروی را دوباره و این بار در شکلی جامع تر در 1952 به دست آورد. مکانیک بوهمی آسان ترین مثال از تئوری هایی است که اغلب تفسیر متغیر پنهانی از مکانیک کوانتومی نامیده می‏شوند. در مکانیک بوهمی، توصیف سیستمی از ذرات، به وسیله تابع موج سیستم و مکان حقیقی ذرات آن صورت می‏گیرد. تابع موج بر طبق معادله شرودینگر و مکان حقیقی ذرات به وسیله "معادله هدایت گر" تحول می یابد. معادله هدایت گر معادله ای است که سرعت ذرات را بر حسب تابع موج بیان می‏کند. یکی از بزرگترین امتیازات مکانیک بوهمی این است که در این تئوری نیازی به ساخت اصول موضوعه درباره اندازه‏گیری نیست و اصول معمول اندازه‏گیری در مکانیک کوانتومی شامل رمبش تابع موج و اصل بورن، پیامد تحلیل معادله شرودینگر و معادله هدایت گر است. در این پایان نامه ابتدا ویژگی های عمده و چالش برانگیز مکانیک کوانتومی استاندارد را مرور می‏کنیم. سپس خصوصیات اساسی مکانیک بوهمی را معرفی می‏کنیم و در نهایت نشان می‏دهیم که چه گونه این تئوری می‏تواند جوابی برای بعضی از مشکلات مکانیک کوانتومی استاندارد باشد.